Alpha - chapter 07

 

අතරමංවී

Joshua's pov:-

මං වට පිට බැලුවේ කරන්න දෙයක් හිතාගන්න බැරුව.

" බයවෙන්න එපා ජොෂ් මේක නරක හීනයක් ;ඔන්න බොරුනම් බලන්නකෝ." කියලා මං මගේ අතම කොනිත්ත ගත්තේ මේක හීනයක්ද, ඇත්තක් ද, කියලා මටම ඔප්පු කරලා පෙන්වන්න .

ඌයී!..

එතකොට තමයි මට තේරුනේ මං මේ අතරමං වෙලා ඉන්නේ හීනෙක නෙමෙයි ,සැබෑවටම කියලා.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 එකවරම තම අත් වලින් ඔලුව බදාගෙන ජොෂ් බීම වාඩි වන්නට වූයේ පිටුපස බිම නොවදින ලෙස කකුල් වලිනි.

" මිනිස් වාසයක් පෙනෙන තෙක් මානයක නෑ. "

මෙලෙස ටික වෙලාවක් බිම වාඩිවී සිටි ජොෂුවා හට එක්වරම තමා ඉදිරියේ ඇති පටු මාර්ගයක් දර්ශනය විය.

"ආ ! පාරක්, සමහර විට; මේ පාර දිගේ කෙලින්ම ඉස්සරහට ගියොත් මට කවුරු හරි හම්බ වෙන්න ඉඩ තියෙයි. "

මෙසේ සිතා ඔහු තමා දුටු පටු මාර්ගය දිගේ ගමන් කරන්නට විය .

එලෙස ඉදිරියටම ඇවිද ගිය ඔහුට හදිසියේම මාර්ගය දෙපස විශාල ලෙස අතු විහිදී වැවී ඇති ඕක් ගස් පෙළක් දක්නට ලැබුණි.

එම පාරේ ගමන් කරන අයකුට නිවැරැදි දිශාව පෙන්වීමට මෙන් එම ගස් වල අතු ඉදිරියට විහිදී ඇති ආකාරය සැබවින්ම විශ්මය ජනකය.

තවද එම ගස් දෙස විමසිල්ලෙන් බලා සිටි ජොෂ් හට , එහි එකවරම දර්ශනය වූයේ ගස්වල අතු මත යම් ගෙඩි වර්ගයක් පහළට එල්ලී ඇති අයුරුය.

  මාර්ගයේ ඉදිරියට ගමන් කිරීම මදකට නතර කළ ජොෂ් , ගසේ අතු වලින් පහළට නෙරා ඇති එම ගෙඩි දෙස තවත් විමසිල්ලෙන් බලන විට, ඔහුට දැකගැනීමට හැකි වූ දෙයින් ඔහු තව තවත් මවිතයට පත්විය.😮😮

" මොනවා! වවු........ල්ලු."

  රාත්‍රිය පුරා සංචාරය කර වෙහෙස නිවා ගැනීම සඳහා, වවුලන් මේ විශාල වෘක්ෂයන් තම වාසස්ථාන බවට පත්කරගෙන ඇත්තේ එලෙසිනි.🌳🌳🌳

බිම සිට එකවරම මේ ගස් දෙස කෙනෙකු බැලුවහොත්, මෙය මුලින්ම ඔහුට හෝ ඇයට දර්ශනය වනුයේ ඕක් ගස් වල හටගන්නා විශාල ඵල සමූහයක් තැනින් තැන විහිදී ඇති අයුරින්ය.

"ඇත්තටම මේ වවුලන්ට කතා කරන්නට පුළුවන් නම් ,මට අහන්න තිබ්බා, මං මේ යන්නේ හරි පාරෙන්ද කියලා." යැයි ජොෂ් තමාටම පවසා ගනිමින් නැවතත් තම ගමන ආරම්භ කළේය.

  මෙම මාර්ගයේ ඔහුට පෙර කිසිවෙකු ගමන් කර ඇති දැයි දැනගැනීම පිණිස, මෙවර බිම බලාගෙනම ඉදිරියට ගමන් කළ ජොෂ් හට එහි දැක ගත හැකි වූයේ විවිධ වර්ගයේ ටයර් පාරවල් මාර්ගය පුරාම සටහන් වී ඇති අයුරු ය.

පෙර දින රාත්‍රියේ මදක්  වර්ෂාව පැවති හෙයින්, පාරේ වූ මඩ ස්වභාවය හේතුවෙන් එම ටයර් පාරවල් පැහැදිලි ලෙස සටහන් වී තිබුනි .

"පේන විදිහට නම් මේ ටයර් පාරවල් එච්චර ලොකු වාහන වල ඒවා නෙමෙයි වගේ. කොහොමත් මේ පාරේ බර වාහන වලට යන්න අමාරුයි නේ.  

  මේවා හරියට බයිසිකල් වල හරි, කාර් වල හරි ,ටයර් පාරවල් වගේ.

 ඒ කියන්නේ තව ඉස්සරහට ගියොත් කාගෙන් හරි උදව්වක් ඉල්ල ගන්න බැරි වෙන එකක් නෑ."

මෙවර ජොෂුවා එය පැවසුවේ බලාපොරොත්තුවේ සිනා රැළී මුවගට නංවා ගනිමින් ය.🤗🤗

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 ජොෂ් පයින්ම කිලෝ මීටර 1 ක පමණ දුරක් ගමන් කළ පසු අවසානයේ ඔහු ගොස් නතර වූයේ විශාල ගේට්ටුවක් ඉදිරියෙනි.

මෙතෙක් වෙලා බිම් බලා ගනිමින්ම ගමන් කළ ජොෂ් හිමින් සීරුවෙ තම හිස ඔසවා බැලුවේ ඉදිරියේ ඇති විශාල ගේට්ටුවට ඉහළින් ගසා ඇති නාම පුවරුව දෙස ය .

[STANTON BOYS COLLEGE ]

 "හුරේ ! අන්තිමේදි මං ඉස්කෝලේ තියෙන තැන හොයා ගත්තා." යැයි ජොෂුවා සතුටින් කෑ ගැසුවේ , තමා දැන් සිටින්නේ මිනිසුන් ගැවසෙන පොදු ස්ථානයක බවද සම්පූර්ණයෙන්ම අමතක  කරමින්‍ ය.

"මොකද බෙරිහන් දෙන්නෙ කොල්ලො, මේක ඉස්කෝලයක් මිසක් ළමා උද්‍යානයක් නෙමෙයි."
යනුවෙන් පාසලේ මුරකරු පැවසුවේ , වෙනත් ග්‍රහලොවක සිට පැමිණි පිටසක්වල ජීවියෙක් දෙස බලන්නාක් වැනි අමුතු බැල්මකින් ජොෂුවා දෙස බලමින් ය.

එවිට  ජොෂුවා තම පොඩි වුණු නිල ඇඳුම් නිසි අයුරින් සකසා ගනිමින්,

"මගේ අමුතු හැසිරීමට සමාවෙන්න මුරකාර මාමේ. ඒ වගේම ඔයාට සුභම සුභ උදෑසනක් වේවා !." යැයි පවසමින් මුරකරු හට ආචාර කරන්නට විය .

ජොෂුවාගේ මේ ආචාරශීලී හැසිරීම හමුවේ මෙවර නම් මුරකරුගේ සිතේ ජොෂ් පිළිබඳ යම් පැහැදීමක් ඇති විය.

" ඔයාටත් සුභ උදෑසනක් වේවා පුතේ!.

"කලින් දැකලා නැති මූනක් . පේන විදිහට නම්.. ඔය ළමයා ,අලුත් කෙනෙක් වෙන්න ඕන."

" ඔව් මාමේ.  අද තමයි මං මේ ඉස්කෝලෙට ආව පළවෙනි දවස."

👤:- " ඉතිං ඉතිං ළමයෝ දිගටම ඔහොම ඉස්කෝලේ ඇරෙනකම්ම ඔතනට වෙලා ඉන්න ද කල්පනාව, ඉස්කෝලේ ඇතුලට එන්න අදහසක් නැද්ද?."

යනුවෙන් එකවරම පාසල ඇතුලු පැත්තෙන් ජොෂ් හට කටහඬක් ඇසෙන්නට විය.
කෙසඟ සිරුරකට හිමිකම් කියූ ඔහු අවු  30-40 අතර වයසක පසු වන්නෙක් බවට ජොෂුවා හට    වැටහී ගියේ එම පුද්ගලයා දෙස මදක් විමසිල්ලෙන් බලන විටදීය.

ගේට්ටුවෙන් ඇතුලට එන ලෙස ජොෂ් හට අතින් සං කළ ඔහු පසුව ජොෂුවා හට අතට අත දී   ආචාර කරන්නට වුවේය.

 " ඔය ළමයා වෙන්න ඕනේ ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන් කියලා කියන්නේ. මං හරි නේද?. "

" ඔව් සර්, ඒ මම තමයි."

"  මට සර් කියලා කතා කරන්න අවශ්‍ය වෙන්නේ නෑ. මොකද මං ගුරුවරයෙක් නෙමෙයි."

" එහෙනම් මං මොනවා කියලද ඔබ තුමාට කතා කරන්න ඕනේ."

" මං තමයි විදුහල්පති තූමාගේ ප්‍රධාන ලේකම්.

මගේ නම පීටර් ජැක්සන් . ඔයාට මට පීටර් කියලා කතා කරන්න පුළුවන්."

" හදුනගන්න ලැබුන එක සතුටක් පීටර් . ඒත් ඔයා කොහොමද මාව අදුරගත්තේ?."

 "ඒක තමයි අපේ පාසලේ තියෙන විශේෂත්වය , අපි මෙහෙට එන ළමයි ගැන A-Z හැමදේම දන්නවා ඒ වගේම ඔයාල කරන කියන දේවල් ගැන අපි හොඳට ඇහැ ගහගෙන ඉන්නෙ. "

පීටර් දැන් පැවසු වචන නම් ජොෂුවාගේ සිතේ මද තැතිගැන්මක් ඇති කිරීමට සමත් විය .

" ඒක නෙමෙයි මිස්ටර් ඇන්ඩර්සන් ,ඔයා එදා පාසලට නව සිසුන් ඇතුළත් කරගැනීමේ උත්සවයට සහභාගි වුණේ නෑ නේද ?."
යැයි පීටර් එකවරම විමසූ විට ජොෂුවා එයට පිළිතුරු දීම ප්‍රතික්ෂේප කළ බැවින්,

" ආ !, ඒකට කමක් නෑ. ඔයා මට ඒකට හේතුව කියන්න ඕනේ මොකටද නේද ?, මොකද මං විදුහල්පතිතුමාගේ ලේකම් මිසක් විදුහල්පති තුමා නෙමෙයි නේ ."යනුවෙන් පවසා පීටර්  මුග්ද  අයුරින් සිනාසෙන්නට වුවේය.

සැබැවින්ම පීටර්ගේ මේ අමුතු හැසිරීම් නිසා ජොෂුවා හට ඔහුව දැනටමත්ම හිසරදයක් වී තිබුණි.

 " හොදයි එහෙනම් කරුණාකරලා මාත් එක්ක එන්න. මං ඔයාව විදුහල්පතිතුමා ළගට එක්කන් යන්නම්. "

යනුවෙන් පවසා පීටර් ජොෂුවාගේ ඉදිරියෙන් ගමන් කරමින් ජොෂ් හට ඔහු පසුපස පැමිණෙන මෙන් සංඥා කළේය.

Joshua 's pov:-

හිතාගන්නවත් බෑ ඇලස්කා වල මෙච්චර ලොකු ඉස්කෝලයක් තියෙනවද කියලත්, ඇත්තටම මේ ඉස්කෝලේ හොග්වෝඩ්ස් ( හැරි පොටර්) මායා පාසලටත් වඩා ගොඩක් විශාලයි.

මං මගේ ජීවිත කාලය පුරාවටම , නිව්යෝක් වල, කැලිෆෝනියා වල ,නිව් ජර්සි වල , ඔය වගේ ඇමරිකාවේ තියෙන ප්‍රාන්ත ගොඩකම තියෙන පාසල් වලට ගිහින් තියෙනවා . ඒත් ඒ එක පාසලක් වත් ස්ටැන්ටන් උසස් පාසලට සම කරන්න අමාරුයි.

ඇත්තම කිව්වොත් සමහර පාසල් වල මං සතියක්වත් ඉගෙන ගත්තේ නැති තරම්.

මම මේ විදිහට සැරින් සැරේ ඉස්කෝල මාරු කරන්න හේතුව ඇයි කිව්වොත්, ඒක ඇත්තටම දිග කතාවක්. 

ඒත් ඒ එක ඉස්කෝලයක්වත් ස්ටැන්ටන් පිරිමි පාසල වගේ නෑ .

පොඩ්ඩක් ඉන්න. පිරිමි පාසල ?????.

            🛸🛸  TO BE CONTINUE 🛸

Alpha - chapter 06

ප්‍රශ්නාර්ථය

කොල කැබැල්ල හිමින් සීරුවේ අතට ගත් ජොෂුවා එය විවෘත කර බලන්නට වූවේය.

 කොල කැබැල්ලෙහි ලියා ඇති දෙය දෙස විමතියෙන් බැලු ඔහු හට, තමාට අද දින ලැබූ උපන්දින තෑග්ග තුළ නිකම්ම නිකම් යතුරු මාලයකටත් වඩා යම් අභිරහසක් ගැබ්වී ඇති බවට වැටහී ගියේය.

ඔහු කොලේ තිබූ දෙය මෙසේ හඬනගා උච්චාරණය කලේය .

" READY TO CHANGE YOUR DESTINY "

කොලය තුළ සටහන් කර තිබූ මෙම වාක්‍යටත් වඩා ඔහුගේ සිතට සැකයක් පහළ කළේ ,මෙම සටහන ඔහු වෙත එවා තිබු ආකාරයටයි.

එනම් මෙම වාක්‍යයේ අකුරු ගලපා, සාදා තිබුනේ පත්තර වලින් කපාගත් අක්ෂරවලින් වලිනි.

"සූදානම් වෙන්න ඔබේ දෛවය වෙනස් කරන්න "

"  මේ තෑග්ග මට එව්වේ ඇත්ත්ටම තාත්තා ද?.

මේක එව්වේ එයා නම්... තාත්තා මොකක්ද මේකෙන් අදහස් කරන්න ඇත්තේ?.

ඇයි එයාට බැරි වුනේ මේ දේ කෙලින්ම ඇවිත් මට කියන්න. මේ විදිහේ අමුතු දේවල් නොකර."

මෙලෙස ජොෂුවාගේ මනසට විවිධ වූ සිතුවිලි රැසක් ගලා ඒමට වූයේ මෙම වාක්‍ය පිටුපස සැඟවී ඇති අර්ථය නිසි අයුරින් ඔහුට වටහා ගැනීමට අපහසු වූ බැවිනි.

 "ඒත් ඇයි තාත්තා මේක පත්තර වලින් කපලා අලවලා එවලා තියෙන්නේ. එයාට මට කෙලින්ම කතා කරන්න බැරි නම් නැනීට කියන්න තිබුණානේ. 

අනිත් එක තමයි මෙච්චර දියුණු ලෝකෙක පණිවුඩ එවන්න කොච්චර නම් ක්‍රම තියෙනවද.

 ඒකෙන් වැඩක් නෑ;  සමහරවිට මේ තෑග්ග එයා මට දුන්න එකක් කියලා මං දැන  ගන්නවට එයා අකමැති ඇති"

------------------------------------------------------

එදින රාත්‍රියේ නින්දට යාම පිළිබඳ වගේ වගක් නොමැති ජොෂුවා හට ඒ පිළිබඳ මතක් කරන්නට වූයේ බඩේ සිටින පණුවන්ය.

බඩගිනි වූවත් රාත්‍රී ආහාරය ලෙස කිසිදු ආහාරයක් නොලත් ඔහු එදින නින්දට ගියේ බඩගින්නේමය.

.

.

.

.

.

.

 ජොෂ්ගේ උපන් දිනයට පසුදින සාමාන්‍ය පරිදි ගෙවී ගියේය.

තවත් අලුත් දවසක් උදා විය.    

එනම් 2014 .01.01  දිනයි.

ජොෂ් එදින වෙනදාටත් වඩා උදෑසනින්ම අවදි වූයේ නව පාසල් වාරය සදහා සූදානම් වීමටය. නව පාසල් වාරය සදහා අද පටන් ඔහු යාමට සිදු වී ඇත්තේ මීට දිනකට පෙර හදිසීයේම තම මවගේ සොහොනට යාමට සිදු වීම නිසා ඔහුට යාමට මගහැරුනු පාසලටමය.

2013. 12.30 වන දින එනම්, ජොෂ්ගේ පසුගිය උපන්දිනය පැවති දවසේ පාසලේ පැවති , නව සිසුන් ඇතුළත් කිරීමේ උත්සවයට ඔහුට සහභාගිවීමට නොලැබුණු බැවින් අද දින උදෑසනින්ම පාසලට යාමට ඔහු ඉටා ගත්තේය .

උදෑසනම මුහුණ කට සෝදා ගනිමින් නව නිල ඇඳුමෙන් සැරසී , ජොෂ් තම කාමරයේ ඇති  කණ්ණාඩිය ඉදිරියේ සිට ගනිමින් තමාටම මෙසේ පවසා ගත්තේය.

" සුභ උදෑසනක් වේවා ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන් මහත්මයා!. ,  අද නම් කොල්ලා හැන්ඩියට ඉන්නවා."

එලෙස පවසා ඔහු කණ්ණාඩිය ඉදිරියේ ඇති තම රුව වෙත ඇසක් ඉගි මැරීය.

පසුව ඔහු තම පාසල් බෑගයත් කරලා ගනිමින් නිවෙසේ පහල තට්ටුව වෙත පිය මැන්නේ...

" සුභ උදෑසනක් නැනී !."

යනුවෙන් හඬ නගා පවසමින්ය . එකවරම ඔහු නැනී වෙත දුව ගොස් ඇයව පිටුපසින් බදා ගනිමින්

" කොහොමද මගේ චීස් බෝලේ ?. "

යැයි පවසමින් ඇය හා සුපුරුදු පරිදි සුරතල් වන්නට වුවේය.

" ෂ් ! සද්ද කරන්න එපා පුතේ, ඔයාගේ තාත්තා තාම නිදි ,අද පාන්දර දෙකයි ගානකට එයා ගෙදර ආවේ .
 ඒ නිසා එයාට  හොදටම මහන්සි ඇති. අපි එයාට ටිකක් විවේක ගන්න ඉඩ දෙමු.

" ඔයාත් උදේන්ම බැනුම් අහන්න කැමති නෑනේ එහෙම නේද?. "යැයි මැගී ආදරෙන් ජොෂුවා හට අවවාද කරන්නට විය .

" කෝ දැන් ඉස්සෙල්ලාම හොඳ ළමයා වගේ මෙතනට ඇවිත් වාඩි වෙලා, උදේ කෑම අරන් ඉන්න.
  ඉගෙන ගන්න ළමයි හොඳට කාලා ශක්තිමත්ව ඉන්න ඕනේ ."

මැගී එසේ පැවසුවේ ජොෂුවා හට බීමට කිරි වීදුරුවක් පිළිගන්වන අතරතුරදීය  .🥛🥛🥛🥛🥛🥛🥛

"ඒක නෙමෙයි ' පුංචි වලස් පැටියෝ ' ඇයි අද වෙනදාට වඩා වේලාසනින් නැගිට්ටේ?. 

  ඉස්කෝලේ යන්න තරම් වේලාසන වැඩියි නේද ?."

"ඔව් නැනි,  මං අද ඉස්කෝලේ යන්න කලින් උදෙන්ම අම්මගෙ සොහොනටත් ගිහින් එන්න කියලා හිතාගෙන ඉන්නේ." 

යැයි ජොෂුවා පවසන්නට වූයේ තම මුවට ටෝස්ට් කරපු පාන් පෙත්තක් ඔබා ගන්නා ගමන්මය .

------------------------------------------------------------------------------------------

"එහෙනම් නැනී මං ගිහින් එන්නම්. "

යැයි පවසමින් ජොෂුවා පාසල් යාම සඳහා නිවසින් එළියට බැස්සේය.

නමුත් මෙවර නම් ඔහුගේ මුහුණේ සන්තාපය වෙනුවට දක්නට ලැබුණේ සුන්දර සිනහවකි .
කුකුළත් අතින්ම රැගෙන නිවසින් එළියට බැස ගත් ජොෂුවාගේ මුහුණ මතට වැටෙන උදෑසන හිරු කිරන ද සැබවින්ම ඔහුගේ ජීවිතයට නව බලාපොරොත්තු රැසක් රැගෙන ඒමට සමත් විය.

එමෙන්ම තමා සිතා සිටි පරිදිම මවගේ සොහොනට යාමට ජොෂුවා අමතක නොකළේය. නමුත් මෙවර නම් ඔහු කලින් සැරේ මෙන් එහි යාමට සැරසුනේ හිස් අතින් නොවේ. ඔහු අසල තිබූ මල් විකුණන වෙළෙඳ සැලකින් රොස මල් මිටක් මිළදී ගැනීමටද අමතක නොකළේය.

ඔහුගේ මවගේ ප්‍රියතම මල් වර්ගය වූයේ සුදුරෝසයි. ඒ බව ඔහුට දැන ගැනීමට ලැබුණේ මැගී ගෙනි.

කලින් සැරේ මෙන් නොව මෙවර ජොෂ් තම මවගේ සොහොන වෙත ගියේ සිනහමුසු මුහුණකින් ය.

එහි ගොස් තම ගෙලහි පැලැදි නව උපන්දින තෑග්ගද තම මව හට පෙන්වීමට ඔහු අමතක නොකළේය.

තම මව බැහැ දැකීමෙන් අනතුරුව පෙර මෙන් ප්‍රමාද නොවී, ජොෂුවා ඉක්මනින්ම පාසල් යාම සදහා බස් නැවතුම්පොළට පිටත් වුයේ , ඔහු තවත් ප්‍රමාද වුනහොත් අද දිනද ඔහුට එදා මෙන්ම  පාසලට යාමට නොහැකි වේ යන බියෙනි.

නමුත් අද දින ඔහු නිවසින් පිට වූයේ වෙනදාටත් වඩා බොහෝ කලින්‍ ය.

පසුව හෙමින් සීරුවේ තම කලිසම් සාක්කුවට අත දමා ගනිමින් ජොෂ් බස් නැවතුම් පොළ වෙත ගමන් කරන්නට වූයේ පාසල පටන් ගැනීමට සඳහා තව බොහෝ වෙලා ඇති බවට පසක් වූ හෙයිනි.

පාරේ යන ගමන් මග දිගට වැටී ඇති බොරළු කැට වලට පයින් ගසමින් ඉදිරියට යන ජොෂුවාට  එකවරම තමා පිටුපස කිසිවකු හඹා එන බව හැගුනේ ය.

 තමාගේ උපන්දිනය දවසේ ද තමාට මෙලෙසම දැනුනු බවට, එවිට ඔහුට එකවරම සිහිපත් විය.

මෙලෙස සෑම විටම කිසිවකු ඔහු පසුපස හඹා එන බව ඔහුට දැනී ගියේ මවගේ සොහොනට ගොස් යළි පැමිණෙන විට දීය.

"ඇයි හැමවෙලේම කවුරුහරි මගේ පස්සෙන් එනවා වගේ මට දැනෙන්නේ. 

"බැරිවෙලාවත්... ඒ ... හො....හො..... හොල්මනක් වත්ද ?.

"නෑ ,නෑ එහෙම වෙන්න විදිහක් නෑ. අනිත් එක දවල්වරුවට මොන හොල්මන්ද?."

 යනුවෙන් ජොෂ් තමාටම පවසා ගනිමින් නැවතත් ඉදිරියට ඇදෙන්නට වූවේය.

නමුත් එන්න එන්නම පිටුපසින් ඇසෙන අඩි ශබ්දය තමාට සමීප වෙනවා මෙන් ඔහුට දැනෙන්නට විය. 

ජොෂ් එක් වරක් පිටුපස හැරී බලා නැවතත් කිසිවකු ඔහු පිටුපස දක්නට නොවූ හෙයින් මෙවර වේගයෙන් ඉදිරියට දුවන්න වූයේ , යළි පිටුපස හැරී බැලීම පිළිබදව හීනෙකින්වත් නොසිතාය.
🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃

ජොෂ්ගේ දිවිම නතර වූයේ හරියටම බස් නැවතුම ඉදිරිපිට දීමය .
මෙතෙක් වෙලා වේගයෙන් දුව ආ බැවින් ඔහු ටික වෙලාවක් ,  පහතට නැමී හති දාන්නට වූයේ තම එක් අතක් පපුව මත තබා ගනිමින් වේගයෙන් තම හුස්ම ඉහල පහල ගනිමිනි.

එකවරම එතනට වේගයෙන් පැමිණි ඔහුගේ පාසල් බස් රථය ඔහු ඉදිරියේ නැවැත්වීමට වූ නිසා ඔහුට වැඩි වේලාවක් එලෙස ගිමන් හැරීමට නොහැකි විය.

තම හති දැමීම මඳකට පසෙක තැබූ ජොෂුවා ඉක්මනින්ම බසයට ගොඩවුනේ තම පාදවලට විවේකයක් ලබා දීම සඳහා අසුනක් බලාපොරොත්තුවෙන්ය.

එම බස් රථය නිල් පැහැති විශාල බස් රථයක් වුවත්, එහි ඔහු හට හිද ගැනීම සදහා සොයා ගැනීමට හැකි වූයේ එක් අසුනක් පමණි . එයත් හරියට ජොෂ්ගේ පෙර පිනකට මෙනි.

ජොෂුවා ඉක්මනින්ම එම අසුන වෙත දුව ගෙන ගියේ  තවත් කෙනෙකු එහි හිඳ ගැනීමට ප්‍රථමයෙන් ය. 

බසයට ගොඩ වී හිඳ ගත් ජොෂුවා හට එහි දැකගත හැකි වූයේ තමාගේ වයසටම ගැළපෙන, විවිධ පාසල්වල නිල ඇඳුමින් සැරසී සිටින ළමයින් පිරිසකි.

බසය පාසලට ළඟා වනතුරු ජොෂුවා බසය තුළම සුළු නින්දක් දමන්නට සිතුවේය.

නමුත් මෙලෙස ටික වෙලාවක් නිදා සිටි ඔහු එකවරම අවදිවූයේ බසයේ රියැදුරාගේ ගන්ඨාර හඩෙනි.🔔🔔

 " ඈ කොල්ලො ! බහින්න කල්පනාවක් නැද්ද ?. හොද යසට නිදාගෙන ඉන්නේ."

" අනේ සමාවෙන්න අංකල්, මම බහින තැන ලං වුණාද?."

" ලං  වුනාද නෙමෙයි කොල්ලො, අපි දැන් ඉස්කෝලේ ලඟ තමයි ඉන්නේ ."

බසයේ රියදුරු එසේ පවසනවාත් සමග ජොෂ් නිදිමත නිසා බාගෙට පිය වී තිබූ තම ඇස් ලොකු කර හොදින් බසය ඇතුලත පිරික්සා බැලුවේය.

ඔව් මයි , බස් එක ඇතුලේ හිටපු ඔක්කොම ළමයි බැහැලනෙ,මං විතරයි දැන් ඉතුරු.

 " හරි හරි ළමයෝ කල්පනා කර කර ඉන්න වෙලාවක් නෑ. ඉක්මනට බැහැ ගන්නවා ,මට ඔය ළමයා වෙනුවෙන් නාස්ති කරන්න තරම් වෙලාවක් නෑ. "

පසුව ජොෂුවා බසයේ රියදුරුතුමා ගෙන් නැවතත් වූ වැරැද්දට සමාව රැගෙන ඉක්මනින්ම බසයෙන් බැස ගන්නට විය .

"පොඩ්ඩක් ඉන්න ඉස්කොලේ ළගට ආවා කිව්වට, මේ හරියේ  කිසිම ගොඩනැගිල්ලක්වත් පේන්න නෑනේ.

" අඩුම තරමෙන් බල්ලෙක් පූසෙක්වත් . 

"අන්කල් ඔයා මාව .........."

යැයි ජොෂ් නැවතත් පිටුපස හැරී බලා රියදුරාගේ ප්‍රශ්න කිරීමටත් පෙර , රියදුරු ඉක්මනින්ම බසය ඉදිරියට ඇද්දීය.

" ඩ්‍රයිවර් අන්කල්!, අනේ! අංකල්!..." යැයි ජොෂ් හඬ නගා කෑ ගැසුවද බසයේ රියදුරුට මේ කිසිවක් නොඇසිනි.

"දැන් මොකද මං කරන්නේ?.

මං අතරමං වුනා වත්ද ?."

         

🛸 TO BE CONTINUE 🛸