Alpha - chapter 16

 

අභිරහස

"ඒ කෙනා වෙන කව්රුත් නෙමෙයි , මගේ එකම සහෝදරයා ලූකස් ග්‍රීන්."

"එය දැන් හිටියනම්,  එයාත් හරියටම ඔයාගේ වයසෙමයි. එයාගේ පෙනුමත් මේ විදිහටම තියේවි."

" එයා දැන් හිටියනම් කියලා කිව්වේ.... ඇයි එයාට මොනවා වෙලාද ?. "

" හ්හ..... ( සුසුමක් හෙලමින්)

මීට අවුරුදු ගාණට කලින් සිදු වෙච්ච වාහන අනතුරකින් එයා අපිව දාලා සදහටම යන්න ගියා. මාව ආබාධිතයෙක් කළෙත් ඒ අනතුරමයි."

 " මට හරි කනගාටුයි ඔස්බර්ට්  ,ඒවගෙම මට සමාවෙන්න. ඔයාගෙ අතීතෙ ගැන හාර අවුස්සනවට. 

ඒත් සමාවෙන්න ආයෙත් මෙහෙම අහනවට, ඔයාගෙ අකමැත්තක් නැත්තම්, ඔයාගෙ මල්ලිගෙ පින්තූරයක් මට පෙන්නන පුලුවන්ද?. 

 මට එයාව.... බලන්න ආසයි, මොකද එයා මං වගේමයි කියලා ඔයා කියපු නිසා. "

" මාත් කැමති ඔයාට එයාගේ පින්තූරයක් කැමැතෙන්ම පෙන්නන්න . එයා අපි වගේම ජිවමාන කෙනෙක් වුනානම්."

 " ජීවමාන කෙනෙක් වුනා නම් ?. "

 " ඔව්, මං එහෙම කියන්න හේතුව.... එයා කවදාවත්ම මේ ලෝකේ අපිත් එක්ක ජීවත් වුන කෙනෙක් නොවුනු නිසයි . එයා අපිව දාලා ගියේ අම්මාගේ බඩේ ඉද්දිමයි.

 ඒත් , මං මගේ මනසින් එයා බිහිවෙනවා දැක්කා. එයා උස් මහත් වෙනවා , කනවා බොනවා ,මාත් එක්ක සෙල්ලම් කරනවා , කතා කරනවා ; මේ හැමදෙයක්ම මං දැක්කා. 

" එනිසා අනිත් අයට එයා මැරුණු  කෙනෙක් වුණත් , මට හැමදාමත්ම එයා ජීවමාන කෙනෙක් වුණා.

 මං මනසින් දැක්ක රූපයට, ඇත්තටම ගොඩක් සමානයි ජොෂුවා .. ඔයාගේ ඔය පෙනුම. ඒකයි මං  ඔයා මගෙ මල්ලි වගේමයි කියලා කිව්වේ."

ඔස්බර්ට්ගේ මෙම  වචන වලට ජොෂුවාගේ ඇස් අගින් කදුළු එකින් එක වැටෙන්න පටන් ගත්තත් ඔහු ඔස්බර්ට් ගැන සිතමින් ඒවා වලක්වා ගන්නට දැඩි උත්සහයක් දැරීය.

" ඒක නෙමෙයි ඔස්බර්ට් , ඔයා ඉස්කෝලේ යන්නෙ එහෙම නැද්ද ?."

 ජොෂ් මෙලෙස එකවරම ඔස්බර්ට්ගෙන් අසන්නට වූයේ... ඔහුගේ අවධානය වෙනත් මාතෘකාවක් වෙත යොමු  කිරීමට සිතා ය.

 " කලින් නම් මම ඉස්කෝලෙකට ගියා.  ඒත් එතන මට එච්චර හොඳ තැනක් නම් වුණේ නෑ.

" ඔයාට පේනවනේ මං දැන් ඉන්න තත්වෙ?.  ඉතිං මං වගේ ළමයෙක්ට, නිරෝගි ළමයින් අතරින් එච්චර හොඳ පිළිගැනීමක් කොහොමටවත්ම ලැබුණේ නෑ . එයාලා නිතරම වගේ මට අබ්බගාතයා කියලා විහිළු කරන්න ගත්තා . ඉතින් මට මගේ පාසල් ගමන එහෙම්මම නතර කරන්න වුනා.

"  ඒත් මං කවදාවත් මගේ අධ්‍යාපනයට සමුදුන්නේ නෑ. මොකද.... මම දන්නවා මං වගේ ළමයෙක්ට තියෙන එකම පිහිට ඉගෙනීම විතරයි කියලා. ඉතින් තාත්තා මට උගන්වන්න ගෙදරටම  ගුරුවරු ගෙන්නන්න තීරණය කළා."

 " ඒක හොඳයි,"

" එතකොට ඔස්බර්ට්, කොයි දැන් ඔයාගේ තාත්තා?."

" තාත්තා ..... මේ දවස්වල බිස්නස් වැඩකට පිටරට ගිහින් ඉන්නේ. ඉතිං එයා එනකම් මාව බලාගන්නේ මේ ෆ්ලොයිඩ් තමයි."

ඔස්බර්ට්,  තම ඇඟිල්ල දික් කරමින් ජොෂුවා හට පෙන්වන්නට වූයේ.. උණුසුම් කෝපි කෝප්ප දෙකක් ද රැගෙන ඔවුන් අසලට පැමිණෙන නීග්‍රෝ ජාතික තරුණයෙකුවය .

 " එතකොට.. ඔස්බර්ට්ගේ අම්මා?. "

 " මගේ අම්මා....  මීට අවුරුදු 2කට උඩදි අපිව දාලා හදිසියේම යන්න ගියා. "

" හදිසියේම .. ඒත් ඇයි? , මොකක්ද හේතුව ?."

මෙලෙස ඔස්බර්ට්ගෙන් දිගින් දිගටම විවිධ ප්‍රශ්න ඇසූ ජොෂ්, කෙමෙන් කෙමෙන් නැවතත් පැමිණෙන්නේ, ඔහු විසින් ඔස්බර්ට්ගෙන් විමසීමට අකමැති  වූ කාර් රථ අනතුර පිළිබද ප්‍රශ්නයටම බව ඔහු දැන සිටියේ නැත.

" අම්මගේ මරණයට හේතුව කියන්න කලින් ජොෂුවා..  මං හිතනවා මං ඔයාට කියන්න ඕනේමයි කියලා එදා වෙච්ච ඒ අනතුර ගැන ."

යනුවෙන් පවසා ඔහු තම අතීතාවර්ජනය ජොෂ් හට පැවසීම ආරම්භ කළේය.

අතීත කතාව.

" අනතුර වෙද්දී මට වයස අවුරුද්දක් විතර ඇති.

ඉතිං එදා වෙච්ච ගොඩක් දේවල් මට හරියටම මතක තිබුනේ නෑ.පස්සේ කාලයකදී මට ඒ දේවල් ඔක්කොම වගේ අහන්න ලැබුනෙ මගේ තාත්තගෙන් .

ඒ දවස්වල අපි පදිංචි වෙලා හිටිය ඇරිසෝනා වල .

ඉතින් අම්මට මල්ලි ලැබෙන්න වැඩි දවසකුත් නැති නිසා, අපි ගියා ලොස්ඇන්ජලීස් වල හිටිය මගේ ආච්චි බලන්න.

ඒ දවස්වල තාත්තාගෙ බිස්නස්සුත් ගොඩක් සරුවට තිබුනු නිසා තාත්තා අලුතින්ම කාර් එක්කකුත්  අර ගත්තා . ඉතින් ඒ ගත්ත කාර් එකේ තමයි අපි තුන්දෙනාම ගමන යන්න පිටත් වුනේ.

  තාත්තා කියපු විදියට එදා හොඳටම වැස්ස දවසක්ලු .🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧
ඒ වගේම අපි ගමන යන්න පිටත් වුනෙත් හවස් වරුවෙ නිසා, ඒ වෙද්දී හොඳටම කළුවර වැටිලයි තිබිලා තියෙන්නේ.

අම්මයි තාත්තයි වාඩි වෙලා ගිහින් තියෙන්නේ කාර් එකේ ඉස්සරහා සීට් දෙකේ.
එතකොට මං, පිටිපස්සේ...

අම්මා ඉන්න තත්ත්වයයි  වැස්සයි  බලලා තාත්ත වාහනය පදවලා තියෙන්නෙත් හුඟක් පරිස්සමට ,  ඒත් නොහිතපු වෙලාවක අමුතුම විදිහේ සුදු පාට ආලෝක ධාරාවක් ඇවිත් තාත්තාගේ ඇස්  එකපාරටම පේන්නේ නැති වෙලා ගිගින් තියෙනවා.

හ්හ.. ( සුසුමක් හෙලමින්)

තාත්තා කියන්නේ එතනින් එහාට වෙච්ච දේවල් එකක් වත් තාත්තට මතක නෑලු. මොකද තාත්තට  සිහිය එද්දී එයා ඉඳලා තියෙන්නේ දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ඇඳක් උඩ .

තාත්තාට සිහිය ආපු ගමන්ම එයා අහල තියෙන්නෙ ඩොක්ටර්ස්ලාගෙන්,  මටයි අම්මාටයි ..අම්මගේ බඩේ ඉන්න දරුවාටයි කරදරයක් නෑ නේද කියලා.

ඒත් වෛද්‍යවරු කියලා;  ඔයාගේ බිරිදට නම් කරදරයක් නෑ සර්, ඒත් බඩේ හිටපු දරුවා ගැන තියෙන අදහස අත්හැරගන්න කියලා.

 තාත්තා ඒ වෙලාවේ අහපු දෙයින් ,  එයා ලොකු පීඩනයට පත්වෙලා . ඒ නිසා, ඩොක්ටස්ලා තාත්තට මගේ කකුල් දෙක ගැන ඒ මොහොතේ කියන්න ගිහින් නෑ.

😞😞😞

 " ඒත් ඔස්බර්ට් ,මේ අනතුරයි ඔයාගේ අම්මගේ මරණයයි අතර තියෙන සම්බන්දය මොකක්ද?."

"  අන්න ඒක තමයි මං දැන් ඔයාට කියන්න යන්නේ. 

 මල්ලි නැති වුන නිසා අම්මායි තාත්තයි ලොකු පීඩනයකින් හිටියේ . ඉතින් එයාලා එදා ඉදන්ම උත්සාහ කළේ, මල්ලි අපිව දාලා ගිය එකේ අඩුව මකන්න තව දරුවෙක් හදන්න.

අම්මයි තාත්තයි එකට කැමති වුණත්, ස්වභාවධර්මය ඒකට එයාලට ඉඩදුන්නේ නෑ.😞

ඉතින් අම්මා දිගින් දිගටම වෛද්‍යවරුන්ට ආයාචනා කළා, එයාලා ළග ගිහින් දණගහලා වැඳලා ඇහුවා,  මොකක්ද හේතුව, එයාට ආයේ දරුවෙක් හදන්න බැරි වෙන්න කියලා .

එදා තමයි අනතුරින් පස්සේ වෛද්‍යවරු මගේ දෙමව්පියන්ගෙන් හන්ගන් හිටපු ලොකු රහසක්, එයාලාට දැනගන්න ලැබිලා තියෙන්නේ.

මගේ අම්මට ආයෙත් ළමයෙක් හදන්න බැරි හේතුව තමයි..  

අම්මට ගර්භාෂයක් නැති එක. එයාල කිව්ව විදියට අනතුර දවසේ අම්මා රෝහලට රැගෙන එද්දීත් අම්මාගෙ කුසේ ගර්භාෂයක් තිබිලා නෑ. ඉතින් වෛද්‍යවරු , එදා ඒ දේ අම්මට කියන්නෙ නැතුව, ලැබෙන්න හිටපු දරුව අනතුර නිසා මැරුණු  බවට අඟවලා.

ඒත් පොඩ්ඩක් හිතන්න. එහෙම වෙන්නේ කොහොමද?, අම්මාගෙ ශරීරයේ ගර්භාෂයක් තිබුනෙ නැත්නම්;   මම මේ ලෝකෙට බිහි වුණේ කොහොමද?.

ඒ වගේම එයා දෙවෙනි පාරටත් පිළිසිද ගත්තේ කොහොමද ?.

හ්හ..   

ඉතින් මේ දේවල් කාලයත් එක්ක යටපත් වෙලා ගියා වුණත්, සලකුණු ඉතිරි කරලා ගිය තුවාලයක් විදිහට තාමත් අපේ හදවතේ රැදිලා තියෙනවා.  ඒවගේම අදටත් ඒ හැමදේම අභිරහසක්.

ඒ වගේම එදා රෑ තාත්තා දැකපු ඒ සුදු ආලෝකයත්, මට නම් හිතෙන්නේ ඒ අභිරහසේ කොටසක්.

.

.

.

.

අන්තිමට වුණේ අම්මා ටිකෙන් ටික මානසිකව වැටෙන්න ගත්ත එක. එයාගෙ කටින් හැමවෙලේම පිට වුණේ එදා අනතුර ගැනමයි .

මානසික වෛද්‍යවරුන්ගේ පිහිටින් අම්මට සාමාන්‍ය සුවයක් ලබා දෙන්න පුළුවන් වුනත්,  කල් යද්දි  එයා ... සිතින් වගේම ගතිනුත් ගොඩක් දුර්වල වුණා.

කොච්චර දුර්වල වුනාද කිව්වොත්, එයා අන්තිමේදී සියදිවි නසාගත්ත . ඒ අම්මට එයාගේ සිතේ වේදනාවයි , ගතේ වේදනාවයි  දරාගන්න අමාරුම තැන .

අන්තිමට මේ විදිහට මමයි තාත්තයි මේ ලෝකෙ තනි වුණා.

මට හැමදාමත්ම ඕන කළේ තාත්තට හොඳ පුතෙක් වෙලා, කවදාහරි එයාගේ ව්‍යාපාරික කටයුතු ඉදිරියට කරගෙන යන්න උදව් වෙන්න.

ඒත් ආබාධිතයෙක් වෙච්ච මට ඒක හිතන තරම්ම පහසු දෙයක් වුනේ නෑ.

මං නිතර නිතර සමාජයේ කොන් කිරීම් වලට ලක් වුණා.

ඒත් ඇයි ? , එයාලා මට එහෙම සැලකුවේ,  මං ආබාධිතයෙක් වුනේ මගෙ වරදින් ද?.

මේ දේවල් මට දිගින් දිගටම ඉවසගෙන ඉන්න බැරි වුනා . ඒ නිසා මාත් අම්මා වගේම සියදිවි නසාගන්න ගොඩක් සැරයක් උත්සහ කළා.

ඒත් ඒ හැම පාරම, මගේ මල්ලි මං ළගට ඇවිත් මාව වැළැක්වවුවා.

එයා මට කියලා දුන්නා. මිනිස් ජීවිතේ කොච්චර වටිනවද කියල.
ඒ වගේම මම මැරුනොත්, මගේ තාත්තා කාත් කවුරුවත් නැතිව මේ ලෝකෙ තනි වෙනවා කියලත්.

මගේ යටි සිත හොඳටම දැනගෙන හිටියා ලූකස් ග්‍රීන් කියන්නේ මං හිතින් මවාගත්තු පුද්ගලයෙක්    විතරයි කියලා.

ඒත් මගේ උඩු සිත ඒක විශ්වාස කරන්න කැමති වුණේ නෑ .

සමහරවිට මල්ලි කියල මවාගෙන මං කතා කළේ මාත් එක්කම වෙන්න ඇති.

අන්තිමේදී මම තීරණය කළා, මං මටම වෛර කරගන්නේ නැතිව, මගේ ජීවිතේට ආදරේ කරන්න.

ඔව් , මගේ මල්ලිගේ නාමයෙන් මං එහෙම කළා.

ඔයාට හිතෙනවා ඇති නේද ජොෂුවා ඔයා ඉස්සරහ මේ ඉන්නේ ඇත්තටම මානසික රෝගියෙක් කියලා.

ඔයා එහෙම හිතුවත් ඉතින් ඒකේ වැරැද්දක් නෑ. 

 " ඔව් සමහරවිට ;  එහෙම හිතෙන්න තිබුණා , මෙතන ඔයාගේ ඉස්සරහ ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන් වෙනුවට වෙන කෙනෙක් හිටියා නම්.

 ඒත් ඔස්බර්ට් ; ඔයාට වගේම මගේ හිතෙත් මං කාටවත්ම නොකියපු හැංගිච්ච කතාවක් තියෙනවා. "

            🛸TO BE CONTINUE 🛸🛸🛸

 ඔයාලාගෙ හිතෙත් කාටවත්ම නොකියපු හැන්ගිච්ච කතාවක් තියෙන්වද?