Alpha - chapter 15

අපුරු හමුවීම.

සුවිසල් බංගලාවේ උඩුමහල දෙසට නෙත් යොමුකළ ජොෂුවා හට එහි දැකගත හැකි වූයේ , නාදුනන පිරිමි ළමයෙකු තමා වෙත , ඔහුගේ සුදුවන් දත් දෙපළ පෙන්වමින් සිනාසෙන අයුරු ය.😁😁

එම ළමයා යමක් මත වාඩි වී සිටි බැවින් ජොෂුවා හට දැකගත හැකි වූයේ ඔහුගේ මුහුණ පමණකි. ඔහුගේ පෙනුමෙන් නම් ඔහු ජොෂුවාගේම වයසේ හෝ ඔහුට වඩා වසරකින් වැඩි අයෙකු විය හැකි යැයි කිව හැක.

🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️

️

පිටත වර්ෂාව කෙමෙන් කෙමෙන් වැඩි වනවාත් සමගම මෙම නාදුනන ළමයා ජොෂුවාට තම නිවස වෙත පැමිණෙන්නට හඬ ගසන්නාක් මෙන් අතින් සංඥා කළේය.

Joshua 's pov

මෙයාද එතකොට මට දෙපාරක්ම බෝලෙකින් දමලා ගැහුවෙ. ඒත් මට පේන විදියට නම් බෝල  වලින් සෙල්ලම් කරන වයසක නෙමෙයි මෙයා ඉන්නේ.

මෙන්න වැඩක් එයා මට එයාගේ තඩි බංගලාව ඇතුළට අඩගහනවා.

වැස්සත් එන්න එන්නම වැඩි කරනවා.

මම ඇතුලට යන්න ද?, එපා ද?. එහෙම කෙනෙක් හඬ ගහපු පලියට කාගේ හරි ගෙදරකට යන එක හරිද?,  ඒකත් මේ නොදන්න තැනකට.

මේ ගෙදර ළමයාත්, මේ ගෙදර වගේම හරි අමුතු කෙනෙක් කියලයි මට හිතෙන්නේ. මුලින්ම එයා මගේ ඔළුවට බෝලයකින් දමලා ගැහුවා, ඊට පස්සේ දත් තිස් දෙකම විරිත්තලා මට හිනා වුණා.

දැන් ගේ ඇතුලට අඩගහනවා. තව ටිකකින් එයා " මෙන්න ගෙදරට හොරෙක් ඇවිල්ලා" කියලා යටි ගිරියෙන් බෙරිහන් දීගෙන කෑගයි ද දන්නේ නෑ . 

කමක් නෑ ඕන දෙයක් වෙච්චාවේ කියලා මං ඇතුලට යනවා. මොකද මෙතන හිටියොත් මට හොඳටම තෙමෙන්නයි වෙන්නේ.

.

.

.

.

.

මෙලෙස බංගලාවේ ගේට්ටුව හිමින් සීරුවෙ අරිමින් ජොෂ් , බංගලාවට ඇතුළු වන්නට විය.

බංගලාව ඇතුලෙන් දොර අගුලු ලා නොතිබූ හෙයින් ඔහු හට ඇතුලට පිවිසීම එතරම් අපහසු නොවීය.

" වාව්!.....  මේ ගෙදර එළියෙන් පේනවට වඩා ඇතුළතින් ගොඩක් ලොකුයිනෙ.  ඒත් ඇයි? ; මෙච්චර ලොකු බංගලාවක් වෙලත් , මේක ඇතුළත හරිම හිස් බවක් දැනෙන්නේ.

ඇතුළත හරිම නිශ්ශබ්දයි.
ඒවගේම පාලුයි. 

හරියට මගේ හිත වගේ.

එකවරම ජොෂුවාගේ  හුදෙකලා බවත් බංගලාවේ පාලු ස්වභාවයත් බිඳ දමමින්, නාදුනන ළමයා    ඔහු වෙත පැමිණෙන්නට විය.

" සමාවෙන්න. මං පල්ලෙහාට එන්න ටිකක් පරක්කු වුනාට, මං ඔස්බර්ට් ග්‍රීන් " යැයි ඔහු ජොෂ්  හට අතට අත දී තමාව හදුන්වා දෙන්නට වූවේය.

" ආ ! ඒකට ප්‍රශ්නයක් නෑ " යනුවෙන් පවසා ජොෂුවාද සිනහසෙමින් ඔහු වෙත ආචාර කීරීමට  හැරුණ ද, හිරු දුටු පිණිබිදක් මෙන් එකවර එම සිනහව වියැකී යන්නට වුවේය.

නමුත් තවමත් සුන්දර සිනහවක් මුහුණේ රදවා ගනිමින් ඔස්බර්ට්, ජොෂුවා දෙස බලා සිටියේය.

 

තමා අදහන දෙවියන් මෙතරම්ම කෲර ද,  කෙනෙකුට එක් විදිහකටත් තවත් අයකුට ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් විදිහකටත් සැලකීමට තරම්.

ඔස්බර්ට් හට කොතරම් පියකරු සිනහවක් උරුම වී තිබුණද ,ආබාධිතයකු ලෙස ඔහු දෙපා වාරු නැතිව රෝද පුටුවකට තම ජීවිතය පූජා කිරීමට තරම් දෙවියන් වහන්සේ ඔහුව අසරණ කළේ ඇයි?.

ඔස්බර්ට් දුටු මොහොතේ පටන් ජොෂුවාගෙ සිත ඔහුගෙන් මෙසේ විමසන්නට විය.

" මං නම් ඔයාට මාව හදුන්වලා දුන්නා. දැන් එතකොට ඔයා මට ඔයාව හඳුන්වලා දෙන්නෙ නැද්ද?." 

  ඔස්බර්ට් ජොෂුවාගෙන් මෙලෙස අසද්දී ජොෂුවා තම කල්පනාවෙන් මිදි එකවරම ඔහු පියවී සිහියට ආවේය.  

පසුව ජොෂ්,

"ආ ! සමාවෙන්න. මගේ නම ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන් , ඔයාව අදුරගන්න ලැබීම ඇත්තටම සතුටක්. "
යනුවෙන් පවසමින් යළිත් ඔස්බර්ට් හට අතට අත දී ආචාර කරන්නට විය.

 " ස්තුතියි, ඔයාගේ ගෙදරට එන්න කියලා මට ආරාධනා කරාට . ඒත් මං වගේ අඳුනන්නේ නැති කෙනෙක් ඔයාලාගේ ගෙදරට ගෙන්න ගත්ත එකට  ඔයාගේ ගෙදර අය නම් කැමති වෙයිද දන්නෑ."

 " ඒ ගැන වැඩිය හිතන්න එපා. මොකද මං මෙහෙ තනියම ඉන්නේ."

 " ඔයා කියන්නේ.... මෙච්චර ලොකු ගෙදරක ඔයා ජීවත් වෙන්නේ තනියම කියලද ?."

 " ඔව් ,ගොඩක් වෙලාවට. අනිත් එක මට මෙහෙ තනියක් නෑ. මොකද මගේ තනියට ෆ්ලෆී ඉන්නවනේ."

ඔස්බර්ට් එසේ පැවසුවේ, තම ඔඩොක්කුවේ නිදා සිටි සුදු පැහැති පර්සියානු පූස් පැටවා අත ගාන  ගමන් ය.

" ඇයි ඔයා තවමත් හිට ගෙන ඉන්නෙ?, මෙතනින් ඇවිත් වාඩි වෙන්න ."

යැයි ඔස්බර්ට් , ජොෂුවා හට තමාගේ රෝද පුටුවෙ උසටම සරිලන පුටුවක් පෙන්වමින් පැවසීය.

 "ස්තූතියි ඔයාට"

" ඒක නෙමෙයි ජොෂුවා ඔයාට වයස කීයද ?."

"මට අවුරුදු දහඅටයි. එතකොට ඔයාට?."

 " මට තවම 19 යි. මේ අවුරුද්දේ පෙබරවාරි වලට මට 20 සම්පුර්ණ වෙනවා. "

"මං හිතුව හරි, ඒ කියන්නෙ ඔයා මට වඩා අවුරුද්දයි වැඩිමල්.

ඔස්බර්ට්, ඔයාගේ අකමැත්තක් නැත්නම්.. මං ටිකකට ඔයාගේ පුස් පැටියාව වඩා ගන්නද? ."

 " අනේ ඕක මොකක්ද  ,ආ වඩාගන්න. මට පේන්නෙ ඔයා සත්තුන්ට ගොඩක් ආදරෙයි වගේ. ඔයා ළගත් සුරතල් සත්තු ගොඩක් ඉන්නවා ඇති, එහෙම නේද?. "

නමුත් ජොෂුවා හට ඔස්බර්ට් ඇසු ප්‍රශ්නය නොඇසෙන්නට විය. ඊට හේතුව ඔහු තම පූර්ණ අවධානය පූස් පැටවා වෙත යොමුකර තිබූ නිසාය.

ජොෂ් පූස් පැටවා සුරතල් කරන අයුරු ඔස්බර්ට් ඇස් පිල්ලම් නොගසා බලා සිටින්නට වූයේ සිනාමුසු මුහුණෙන් ය.

" ඔස්බර්ට් , ඔයා ඇයි.. ඔය විදිහට මං දිහා බලන්නෙ? ."

" මට සමාවෙන්න, මට.. ඔයාව දැක්කම කෙනෙක්ව මතක් උනා."

" ඔයාගෙ මූණෙන් නම් මට පේන්නෙ, ඒ කෙනා කවුරු වුනත්.. එයා ඔයාගේ ජීවිතේට ගොඩක් සමීප කෙනෙක් කියලයි.

 ඔයා මුකුත් හිතන්නේ නැත්නම්..... ඒ කෙනා කවුද කියලා මට දැනගන්න පුලුවන්ද?."

                 🛸TO BE CONTINUE 🛸🛸🛸