FANTASY ISLAND: Alpha

කවුරුන්ද ඔබ?

' PRINCIPAL'S OFFICE'

යනුවෙන් සටහන් කර තිබූ කාමරයකට පීටර් ඇතුලු වූයේ , ජොෂුවා හට ඇතුලට නොපැමිනෙන ලෙස අතින් සංඥා කරමිනි .

විදුහල්පතිවරයාගේ ප්‍රධාන ලේකම්වරයා වන පීටර් හට, විදුහල්පතිගේ අවසරයෙන් තොරව ඔහූගේ කාමරයට පැමිණීමට නිතරම අවසර ලැබීනි .එතරම්ම ඔහු විදුහල්පතිවරයා හට විශ්වාසවන්ත පුද්ගලයෙකු වූවේය.

පීටර්:- "සුභ උදෑසනක් විදුහල්පතිතුමා !."

විදුහල්පති :- " සුභ උදෑසනක් පීටර් !. කොයි.... අර ජොෂුවා ඇඩර්සන් කියන ශිෂ්‍යයා ඇවිත් ඉන්නවද ?."

පීටර් :- " ඔව් සර් ,එයා එළියේ දොර ළග ඉන්නවා. මම එයාට ඇතුලට එන්න කියන්න ද ?. "

'හොඳයි එන්න කියන්න.' යැයි කියන්නාක් මෙන් විදුහල්පතිවරයා පීටර් හට තම හිස සැලීමෙන් අනතුරුව, පීටර් ජොෂුවා හට කාර්‍යාලය ඇතුලට පැමිණීමට ආරාධනා කළේය .

නව විදුහල්පතිවරයා කෙබඳු අයෙකු දැයි දැන ගැනීමට ජොෂුවාගේ සිතේ කුතුහලයක් පැවතිය ද, මෙවැනි නීති රීති වලින් වට වූ පාසලක විදුහල්පතිවරයා ද ඒ අයුරින්ම නීතියට වැඩකරන, සැර පරුෂ අයෙකුම විය යුතු බවට ඔහුගේ සිතේ පොඩි චකිතයක් ද හටගෙන තිබුණි. එම නිසා ඔහු විදුහල්පති වරයා හමුවීමට මදක් පැකිලුනි.

පසුව තම හිතට වීර්‍ය ගත් ජොෂ් හිමින් සීරුවෙ විදුහල්පතිගෙ කාමරයේ දොරින් ඇතුළු වන්නට වූවේය.

👦: " සුභ උදෑසනක් ! සර්."

ඔහු මදක් පැකිලෙමින් විදුහල්පතිවරයාට ආචාර කරන්නට විය .

👤: " සුභ උදෑසනක් ! ඇන්ඩර්සන් මහත්මයා. "

Joshua 's pov :-

ප්‍රින්සිපල් සර්ගේ පෙනුම සැරපරුෂ ස්වභාවයක් ගත්තත්; සර්ට තියෙන්නේ රතුම රතු පාට මුහුණක් හරියට කාලයක් තිස්සේ මදුරුවන්ගේ ප්‍රහාර වලට ලක්වෙලා වගේ .

ඒ නිසා මට සර්ව දැක්ක ගමන් ම හිනා යන්න ආවා.

ඒත් මං බොහොම අමාරුවෙන් ඒ හිනාව තද කරගෙන තියා ගත්ත , මොකද ප්‍රින්සිපල්ට අපහාස වෙන විදියට හිනාවෙලා පලවෙනි දවසෙම ලෙඩක් දා ගන්න එක නුවණට හුරු නැති නිසා.

හැබැයි ඉතින් මේකත් විශේෂයෙන්ම කියන්න ඕනේ, ප්‍රින්සිපල් සර්ගේ පෙනුම නම් අවුරුදු 70 කටත් වඩා වැඩියෙන් පෙනුනත් , සර්ගේ මුහුණ දැක්කාම ඕන කෙනෙක්ට කියන්න පුළුවන්, එයා ගොඩක් නිරෝගී පුද්ගලයෙක් කියලා .

-----------------------------------------------------

👤: " මිස්ටර් ඇන්ඩර්සන් , පීටර් ඔයාව දැනුවත් කරන්න ඇතිනෙ අපේ පාසලේ නීතිරීති ,ඒ වගේම වැඩ පිළිවෙලවල ගැන."

👦: " එහෙමයි ."

👤: " හොඳයි එහෙනම්, ඔය ළමයගෙ අලුත් පන්තිය තියෙන තැනයි , පන්තිභාර ගුරුවරියවයි, පීටර් ඔය ළමයට හඳුන්වලා දෙයි.

"ඔය ළමයට ඒ කාරණා වලට අමතරව මොනව හරිම දෙයක් මගෙන් දැනගන්න අවශ්‍ය නම්; දැන් අහන්න පුළුවන්."

👦: " දැන්ට නම් එහෙම මුකුත් නෑ සර්."

👤: " හොදයි එහෙනම්, පීටර් ! ඇන්ඩර්සන් මහත්මයාව එයාගේ අලුත් පන්තියට එක්කගෙන යන්න.

මිස්ටර් ඇන්ඩර්සන් මං බලාපොරොත්තු වෙනවා ඔයා ඉස්සරහටත්, මේ දැන් මගේ ඉස්සරහා හිටිය වගේම හොඳින් හැසිරෙයි කියල. "

👦: " ඒ ගැන සැකයක් හිතන්න එපා සර්, මගේ අතින් ඉස්සරහටත් කිසිම ප්‍රශ්නයක් නොවෙන බවට මට දිවුරලා පොරොන්දු වෙන්න පුළුවන්."

යැයි ජොෂුවා එසේ විදුහල්පතිවරයා ඉදිරියේ පැවසුව ද, තමා ඒ පොරොන්දු වූ ආකාරයටම , තම පොරොන්දුව ඉෂ්ඨ කළ හැකිද යන්න පිළිබඳව ඔහු ගේ සිතේ සැකයක් පැවතිනි.

පසුව විදුහල්පතිවරයා හට අවසන් වරට ආචාර කරමින් ජොෂුවා ඔහුගේ කාර්‍යාල කාමරයෙන් නික්ම ගියේය.

නැවතත් පීටර් පසු පසින්ම ගමන් කළ ජොෂ්, මෙවර ඔහුගේ නව පන්ති කාමරය වන 12B පන්තිය වෙත ගමන් කරන්නට වූවේය.

මෙසේ යන අතර තුර ජොෂුවා විටින් විට තනියම සිනාසෙන්නට වූයේ විදුහල්පතිවරයාගේ රතු පැහැති මුහුණ පිළිබදව යලි යලිත් සිහිපත් කරමිනි. 😂😂

ඔහුගේ වාසනාවට මෙන් පීටර් ඔහුගේ පසුපසින් නොව ඉදිරියෙන් ගමන් කරන්නට වූ බැවින්, පීටර් හට ඔහුගේ මුග්ද සිනහව නෙත නොගැටුණි.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" මිස් හෙලේනා ,මේ තමයි ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන්. අද ඉදන් මේ මිස්ටර් ඇන්ඩර්සන් ඔබ තුමියගේ පන්තියේ ශිෂ්‍යයෙක්. "

" එතකොට මිස්ටර් ඇන්ඩර්සන්, මේ තමයි මිස් හෙලේනා. ඔයාගේ අලුත් පන්තිභාර ගුරුතුමිය. "

" සුභ උදෑසනක් වේවා! මිස් හෙලේනා."

" සුභම සුභ උදෑසනක් මිස්ටර් ඇන්ඩර්සන්. "

මිස්ටර් ජැක්සන් ( පීටර්) ඔබ තුමාට ගොඩක් ස්තූතියි මිස්ට ඇන්ඩර්සන්ව එයාගේ පන්ති කාමරයට ගෙනැවිත් ඇරලුවාට . දැන් ඔයාට යන්න පුළුවන්.

මෙතන ඉඳලා පාසල ඇතුලත දී ජොෂුවාගේ සම්පූර්ණ වගකීම බාර වෙලා තියෙන්නේ මට. ඒ නිසා දැන් මං ඔයාව ඒ වගකීමෙන් නිදහස් කරනවා ජැක්සන් මහත්මයා."

------------------------------------------------------

තම කාර්‍යාල කාමරයට වී අලුතින් පැමිණි ළමුන්ගේ වාර්තා පිරික්සමින් සිටි විදුහල්පති ටෝනි ග්‍රිබ්ස් මහතා. තම කාර්යාල ලේකම්වරයා අමතමින් මෙසේ පැවසීය.

"පීටර් තමුන් අද උදේ මගේ ඔෆිස් එකට එක්කන් ආවා නේද අර ළමයෙක්ව. ?"

" ඔව් සර් ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන් තමයි ඒ ළමයාගේ නම ."

"පේන විදිහට නම් අහිංසක මූණක් මවන් හිටියට මිනිහ ටිකක් අමාරු කාරයෙක් වගේ. මට මතක විදියට, ඒ ළමයා අලුතින් ළමයින්ව පාසලට ඇතුළත් කර ගත්ත දවසෙ ඉස්කෝලෙට ඇවිදින් හිටියෙත් නෑ. "

"ඔව් සර්, මං ඒ ගැන ඒ ළමයගෙන් ඇහුවත්, ඒ ළමයා ඒකට උත්තරයක් දෙන්න වැඩි කැමැත්තක් දැක්වුවේ නෑ. පස්සේ මං නිකං හිටියා. "

"හරි කමක් නෑ ,කෝකටත් මිනිහා ගැන හොඳට ඇහැ ගහගෙන ඉන්න ."

"හරි සර් ,මං එහෙම කරන්නම්."

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"හරි ළමයි දැන් නිශ්ශබ්ද වෙන්න. ඔන්න අද අපේ පන්තියට අලුතින් යාළුවෙක් ඇවිත් ඉන්නවා. දැන් එයා, එයා ගැන පොඩි විස්තරයක් අපිට කියන්නයි යන්නේ. "

යැයි පන්ති බාර ගුරුතුමිය ජොෂුවා හට පන්තියේ ඉදිරියට පැමිණෙන මෙන් ආරාධනා කළාය.

"මුලින්ම මම පන්තියේ හැමෝටම සුභ උදෑසනක් කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන්න කැමතියි .මගේ නම ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන් . මං මේ පාසලට ආවේ ' මිඩ්ල් ටවුන් ' කියන ගමේ ඉඳලා , මගේ තාත්තා දේවගැතිවරයයෙක් ,මගේ අම්මා නම් දැන් මේ ලෝකේ නෑ. එයා නැති වුණේ මගේ උපන් දිනේ දවසේ ඒ නිසා මං තමයි මගේ පවුලේ එකම ළමයා. එච්චරයි මට මං ගැන ඔයාලාට කියන්න තියෙන්නේ . හැමෝටම ගොඩක් ස්තූතියි! මගේ කතාව අහගෙන හිටියට."

යනුවෙන් ජොෂ් තමා පිළිබඳව කෙටියෙන් පවසා කතාව අවසන් කළේය.

Joshua 's pov :

මිස් හෙලේනා, පන්තිය ඉස්සරහට ඇවිත් මං ගැන හැමෝටම ඇහෙන්න හැදින්වීමක් කරන්න කියලා මට කියද්දී, මං ලොකු හුස්මක් අරන් කතාව පටන් ගත්තේ කතාව වචනෙන් දෙකෙන් කියලා ඉවර කරනවා කියලා හිතාගෙනමයි.

කතාව කියන් යන අතරේ, මං හෙමීට පන්තියේ ඉන්න ළමයින්ගෙත් මුහුණු නිරීක්ෂණය කළා. පන්තියෙ ළමයි ඔක්කොමටම වගේ තිබ්බේ ආගන්තුක මූණු. හැබැයි ඒ..... එක්කෙනෙක්ට හැර, ඔව් , පන්තියේ එක ළමයෙක් හිටියා, මට එයාව කොහෙදි හරි දැකලා පුරුදුයි වගේ හුරුපුරුදු බවක් දැනුනු .

පුදුමෙ කියන්නෙ අනිත් ළමයි ඔක්කෝම වගේ මගේ දිහා සාමාන්‍ය විදිහට බලන් හිටියත්, එයා මගේ දිහා බලන් හිටියේ හරියට එයත් කලින් ඉදන්ම මාව හදුනනවා වගේ බැල්මකින්. ඒත් ඒ මූණෙ හිනාවක් නම් පොඩියටවත් තිබුණෙ නෑ .

මං අන්තිමට මගේ කතාව ඉවර කළෙත් ඒ සුපුරුදු මුහුණ දිහා බලාගෙනමයි.
මං එක දිගටම එයා දිහා බලාගෙන හිටපු නිසාද කොහෙදො, එයාට ඒක තේරිලා ඉක්මනින්ම අහක බලාගත්තේ මගේ ඇස් මඟ හරින්න තිබුණු දැඩි උවමනාවකට වගේ.

ඇත්තටම කවුරු වෙන්න පුළුවන්ද මට ඒ හුරුපුරුදු හැගීමක් ගෙන එන ළමයා.?🤔🤔

දිගින් දිගටම මං මේ විදිහට මතක් කරන්න හැදුවත් එයා කවුද කියලා, මගේ ඔළුවට කිසිම උත්තරයක් ආවෙ නෑ.

මං අහල තියෙනවා සමහර වෙලාවට මේ වගේ පළමු සැරේට දකින මූණක් දැකල හුරුපුරුදු හැගීමක් දැනෙන්නේ, පෙර භවයේ තිබ්බ මොකක්ම හරි සම්බන්ධකමක් නිසා කියලා. ඇත්තටම මේ කෙනා මං හොදින් දන්න මට අමතක වෙලා ගිය කෙනෙක්ද?, එහෙමත් නැත්නම් මීට කලින් භවයක මං දැනන් හිටපු කෙනෙක් ද?.

ඒ ගැන හිතන ගමන් මම මිස් හෙලේනා මට පෙන්වපු, පන්තියේ කෙලවරක තිබුණු ජනේලය ළග තියෙන හිස් පුටුවෙ ගිහින් වාඩි වෙද්දිම, තාත්තා මට අවුරුදු අටේදී මං අතින් කියපු ඒ වචන එකපාරටම මගේ ඔළුව ඇතුළේ දෝංකාර දෙන්න පටන් පටන් ගත්තා .

" මේ අහන්න ජොෂ් මිනිහෙක්ට පෙර ආත්මයක් ,පසු ආත්මයක් කියලා දෙයක් නෑ , එයාලට තියෙන්නේ එක ආත්මයයි. ඒ නිසා ඔයා මේ ගෙවන්නේ ඔයාගේ පළවෙනි වගේම අන්තිම ආත්මය.

" පුනරුත්පත්තිය කියන්නේ තනිකරම මිත්‍යාවක් විතරයි ."

🛸TO BE CONTINUE 🛸🛸🛸