Alpha - chapter 05

 

තරු පිරි අහස

Joshua's pov:-

බෙන්ජමින්ගේ  සද්දේ ඇහිලා මුලින්ම කාමරයට දුවගෙන ආවෙ අපේ තාත්තා. ඒ වෙලාවෙ මං පිළිමයක් වගේ ගල්ගැහිලා හිටියේ මොකුත්ම කර කියාගන්න බැරිව .

කාමරේට දුවගෙන ආපු තාත්තා බිම වැටිලා හිටපු බෙන්ජමින් ළඟට දුවගෙන යන්නේ නැතුව, වියරු වැටිච්ච බල්ලෙක් වගේ මගේ ඇඟට කඩාගෙන පැන්නෙ,

"ඔහේ තමයි ,මේ සේරටම වගකියන්න ඕන ලුසිෆර් ( යක්ශයා)"
කියාගෙන .

තාත්තගේ මේ වචන, මගේ කන් වල දෝංකාර දෙන්න පටන් ගද්දි මගේ පුංචි  ඇස් වලට කඳුළු ආවේ මටත් නොදැනීමයි.😭😭

කඳුළු පිරුණු ඇස් වලින්ම මං තාත්තා දිහා බැලුවේ 

'මේ වෙච්චි දේවල් එකකටවත් වැරදිකරයා මම නෙමෙයි තාත්තේ කියලා කියන්න.'

ඒත් ඒවෙලාවෙ මම කොච්චර බය වෙලා හිටියද කිව්වොත්, මගේ කට හෙල වුණත් ; කටින් වචන පිට වුණේ නැති තරම්.🙁🙁

ඊට පස්සේ තාත්තා.. එකපාරටම මගේ එක අතකින් අල්ලන් මුකුත් නොකියාම බිම් මහලේ තිබුණ ගබඩා කාමරයට මාව ඇදගෙන ගියා.

" අද ඔයා කරපු වැරැද්දට දඬුවම තමයි ,මං ඔයාට එළියට එන්න කියනකං මේක ඇතුළට වෙලා ඔයාගේ වැරදි වලට පශ්චත්තාපි වෙන එක "

තාත්ත එදා මාව ඒ කළුවර කාමරයක දාලා හිර කරලා ගියේ අනුකම්පා විරහිත විදිහට .🔒🔒🔒

"මං කරපු වැරදිවලට පශ්චාත්තාපී වෙන්න?.

ඒත් මොකක්ද මං කරපු වැරැද්ද?.

බෙන්ජමින්ගේ අතේ තමයි වැරැද්ද, හරි නම් එයාටයි දඩුවම් දෙන්න ඕනේ "

ඒ විදිහට පැය ගානක් කලුවර කාමරය ඇතුලේ වේලාව ගත කලේ....

'තාත්තා ඇවිත් දැන් මාව එලියට ගයි .  දැන් ගයි.'
කියලා හිත හිත.

ඒත් එයා ආවේ නෑ .😪😪

සීතලය, කළුවරයි රජ කරපු බිම්මහලේ , එදා මගේ තනියට හිටියේ... මීයොයි,  කැරපොත්තොයි විතරමයි .🐭🐭🦗🦗

ටික වෙලාවක් යද්දි මං සීතලේ වෙව්ල වෙව්ලම එතන නිදා ගන්න හිතුවේ , නින්ද ගියොත් තනියම කලුවරේ ඉන්න තියෙන බය නිකම්ම නැති වෙලා යයි කියලා හිතලයි.😴😴😴😴😴😴

ටික වෙලාවකට පස්සෙ මම ආයෙත් නින්දෙන් නැගිටින කොට මං හිටියේ සුව පහසු මෙට්ටයක් උඩ, උණුසුම් බ්ලැන්කට්ටුවකුත් පොරවගෙන .

එතකොටම වගේ නැනී මං ළඟට ආවා. උණු උණුවෙන් දුම් දමපු  සුප් භාජනයකුත් අරගෙන.  

එතකොට තමයි මට තේරුනේ දැන් මං ඉන්නේ;මගේ කාමරේ ,මගේ ඇඳ උඩ කියලා .

" ජොෂ්!... පුතේ,  උණ ගැනෙන්න කලියෙන් මං ඔයාට හදපු මේ රසම රස උණු  සුප් එක බීලා ඉන්නකෝ. නැත්නම් වැඩි වෙලා සීතලේ හිටපු නිසා ඔයට උණ ගැනෙන්න පුළුවන්."

එහෙම කියලා නැනී මට සුප් ටිකෙන් ටික පෙව්වේ මගේ ඔලුව අත ගාන ගමන්මයි .❤❤

ඒත් පුදුමේ කියන්නේ පුංචි කාලේ ඉඳලම මං කොච්චර වැස්සේ තෙමුනත් , සීතලේ හිටියත්, කොච්චර අයිස් ක්‍රීම් ගොඩක් කෑවත් ,මට අද වෙනකම්ම කිසිම දවසක පොඩියටවත් අසනීපයක්  හැදුනෙ නැති එක.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

මෙසේ වැඩි වෙලාවක් අතීත මතකයෙහි  ගිලී සිටි ජොෂුවා යළි පියවි සිහියට පැමිණියේ තම කාමරය කොනකින් ඇති විශාල වීදුරු ජනේලය තුළින් හමා ගෙන ආ රාත්‍රී සීතල සුළඟ තම මුව  මඩල සිප ගන්නවාත් සමගිනි.

එකවරම ජොෂ්ගේ මුවට මද සිනහවක් පැමිණියේ තමා කොතරම් වෙලාවක් තම අතීත මතකයෙහි වෙලී සිටියා ද යන්න සිහිපත් වීමෙනි.

තවමත් තම අතේ ඇති උපන්දින තෑග්ග විවෘත කර නොබැලු ජොෂ්ගේ අවධානය මෙවර දිනා ගැනීමට සමත් වූයේ ,නොනවත්වාම තම කාමරයට සිසිල් සුලං හමා ගෙන එන වීදුරු ජනේලය වෙතටයි.🌬️🌬️

"හානේ !... මොකද මේ සඳලුතලයට යන ජනේලය ඇරලා දාලා"

" හැමදාමත් නැනී මේක තද කරල වහනවානේ, අද නැනීට ජනේලය වහන්න අමතක වුණාවත් ද?." 

යැයි පවසමින් ජොෂුවා ජනේලය අසලට ගියේ විවෘත වී ඇති ජනේලය වැසීමට සිතාය. නමුත් ඔහුගේ නෙත් සිත් එකවරම ඇදී ගියේ ජනෙලයට පිටතින් අපූරුවට දිස් වන තරු වලින් පිරුණු රාත්‍රී අහස වෙතටයි.⭐⭐⭐⭐

ජනේලය වැසීම පසෙකලා, තමා මෙතෙක් විවෘත නොකළ තෑග්ග ද අතෙතිව ඔහු සදලුතලය කරා ඇදුනේ රාත්‍රී අහසේ සුන්දරත්වය තව තවත් විඳ ගන්නට සිතාය.

සැබවින්ම මෙලොව රාත්‍රී අහස තරම් ජොෂුවාගේ ඇස් වශිකෘත කරවිය හැකි දර්ශනයක් තවත් නොමැති තරම් ය.

ජොෂ් රාත්‍රී අහස දෙස බලමින් හඬ නගා, අත් වනමින් ,

"අම්මේ .....අම්මේ ....,මම මෙහේ ඔයාට මාව පේනවද?."

පසුව ඔහුට තමා ඒ සිදු කළ දේ වැටහී යාමෙන් , ඔහුගේ කට තම අත් වලින් තද කර වසා ගත්තේය.

"අයියෝ මෝඩයෝ !, මොන එහෙකටද ඔච්චර හයියෙන් බෙරිහන් දුන්නේ. පල්ලෙහා නැනී නිදියගෙන ඉන්නේ කියලා අමතක වුණාද ?."

"ඔය විදිහට බෙරිහන් දීලා එයාව ඇහැරවන්නද  හදන්නේ."

ජොෂුවා තම පාළුව තනිකම මකා ගැනීම සඳහා තමාටම මෙලෙස කතා කිරීම ඔහුගේ සාමාන්‍ය ස්වභාවයයි .

නැවතත් අහස දෙසට නෙත් හෙලු ජොෂ්ට එක්වරම දැක ගැනීමට හැකි වූයේ තමාගේ කෑගැසීමට ප්‍රතිචාර දැක්වීමට මෙන් ඈත කොනකින් දිස්වෙන තරුවක් නිවි නිවී දැල්වෙන අයුරුයි.⭐⭐

එය දුටු ජොෂ්ගේ මුහුණ සිනා රැල්ලකින් ආලෝකමත් වූයේ, එය තමාගේ කෑගැසීමට ඈත සිටින තම මවගෙන් ලැබුණු පිළිතුරක් යැයි සිතාය.

"ඇයි මට අහස දකිද්දි හැම තිස්සෙම හිතෙන්නේ ,මං  ඇත්තටම අයිති මෙහෙට නෙමෙයි ;අහසට කියලා. "

මද වේලාවක් එලෙස අහස දෙස බලා සිටි ජොෂ් හට එකවරම සිහිපත් වන්නට වූයේ, තමාට ලැබුනු උපන් දින තෑග්ග ඔහු මේ වන තුරුත් විවෘත කර නොබැලු වග.

"දෙවියනේ  මට තාම මේකේ ඇතුළු මොනවද තියෙන්නේ කියලා බලන්න බැරි වුනානේ ."

යැයි තමාටම පවසාගනිමින් ජොෂුවා තම අතේ තිබූ පෙට්ටිය හෙමින් සීරුවේ විවෘත කරන්නට වුවේය .

තෑග්ග විවෘත කර බැලු ජොෂුවා හට ඒ තුළ දිස් වූයේ  යතුරකි. 🔑

   යතුරක් වූවත් එය නිකම්ම නිකම් යතුරක් නොව, ඒ මාලයකට අමුණන ලද, ආභරණයක් ලෙස බෙල්ලෙහි පැළඳිය හැකි , අලංකාර කැටයමකින් යුත් යතුරකි. 

" වාව්! හරිම ලස්සනයි."

 තමා හට ලැබුණු ඒ යතුරු මාලය, තම ගෙලෙහි පලදිමින් හැඩ බලමින් සිටි ජොෂුවා හට ,

යතුරු දමා තිබූ කුඩා පෙට්ටිය තුළ තිබී මීළගට හමු වූයේ හතරට පහට නවන ලද කුඩා කඩදාසි කොලයකි.📦📦📦

   

      ❤❤    TO BE CONTINUE 🤗🤗

මොකක්ද ඒ කඩදාසි කොළය මොකක් වෙන්න පුළුවන්ද ?.