Alpha - chapter 04

 

කරදරකාර සහෝදරයා

Joshua ' s Pov:- 

මං එක පාරටම පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවේ මගේ පස්සෙන් ආපු අඩි සද්දෙ අයිතිකාරයා කවුද කියලා දැන ගන්න.

එත් හරි පුදුමයි. කවුරුත් මගේ පිටිපස්සේ පේන්න හිටියේ නෑ .

ඒත්....... එකපාරටම ළඟ තිබ්බ පඳුරක් සරබර ගාන්න පටන් ගත්තේ මගේ කුතුහලය තවත් අවුස්සමින් ,

ඒ නිසා මං හිමින් සීරුවේ පඳුර ළඟටම ගියා එතන කවුද හැංගිලා ඉන්නේ කියලා හරියටම දැනගන්න.

එතකොටම තමයි මට දකින්න ලැබුණේ ඒ තරු කැට වගේ දිලිසෙන පුංචි ඇස් දෙක.

 " කොහොමද පුංචි බලු පැටියෝ !, චුක්...චුක්..." 

එහෙම කියලා මම එයාගේ ලඟට යන්න හදනකොටම, මෙච්චර වෙලා කිසි සද්දයක් නැතුව හිටපු බලු කුක්කා එකපාරටම බුරන්න පටන් ගත්තේ හරියට මගේ පිටිපස්සෙන් තවත් කවුරුහරි ඉන්නව කියලා හගවන්න වගේ .

ර් .......ර්....ව්ව්.....ව්..... ර්......🐩🐩

ඒ විදිහට පුංචි බලු පැටියාගේ බිරීම වැඩි වෙන්න පටන් ගත්ත නිසා මං  පිටුපස්ස හැරිලා බැලූවේ, මගේ පිටිපස්සේ තවත් කවුද ඉන්නේ කියලා දැනගන්න .

ඒත් .... පුදුමේ කියන්නේ කවුරුත් පේන්න හිටියේ නෑ.

මං අයෙත් පුංචි බලු පැටියා දිහාවට හැරුණා, ඒත්... දැන් ටිකකට කලින් මගේ ඉස්සරහ සුදු පාට පුළුන් බෝලයක් වගේ හිටපු බලු කුක්කා එකපාරටම අතුරුදහන්. ඒත්.....ඒත්... කොහොමද?.   😯😯

ඒ නිසා මං තවත් වැඩි වෙලා මෙතනට වෙලා නොඉද, පස්ස නොබලම ගෙදර දිවුවෙ එක අතකින් බයත්, අනිත් අතින් කුතුහලයත් යන දෙකම මිටි කරගෙන .🏃🏃🏃

------------------------------------------------------

"පුංචි වලස් පැටියෝ ... මොකද ගෙදර එන්න මෙච්චර වෙලා ගියේ?."

යැයි මැගී ජොෂ් ගෙන් විමසුවේ රාත්‍රී ආහාර පිසින ගමන්මය.

"අද පාසලට ඇතුළත් කර ගැනීමේ උත්සවය ගොඩක් වෙලා යනකම් තිබුණා.

නැනී මං අද රෑට කන්නේ නෑ."

"හ්හ..... ,හරිම මහන්සි;ඉක්මනට නිදා ගන්න යන්න ඕනේ. "

යැයි මැගී හට බොරු මහන්සියක් පෙන්වමින් ජොෂ් ඉක්මනින් උඩු මහලේ තම නිදන කාමරය වෙත යන්නට වූයේ, ඇය සමග වැඩි වේලා සංවාදයෙහි යෙදුනහොත් , මැගීගේ හරස් ප්‍රශ්න නිසා තමාගේ බොරුව හෙළි වේ යන බියෙනි.

Joshua 's pov:-

"අම්මෝ!.... ලොකු දෙයක් නැනීගෙන් නම් බේරුණා, දැන් ඊළඟට ගෙවල් අයිතිකාරයාට උත්තර බඳින්න වෙයිද දන්නේ නෑ ."

" එක්කෝ එයා මොනවා කිව්වත් මට මොකද?.

එයා මට මොනවා කියලා කරන්නද?.

කවුද ඉතින් එයාට බය වෙන්නේ."

"කොහොමත් ඉතින් එයාට මං ගැන බලන්න වෙලාවකුත් නෑනේ , උදේම දේශනා වලට යනවා ආයෙ රෑට රෑ වෙලා ගෙදර එනවා."

-----------------------------------------------------

ජොෂුවා තම නිදන කාමරයට පැමිණ දොරේ අගුළු ඇතුලතින් ලා ගනිමින්, තම පාසල් බෑගය ගලවා ඇද උඩට විසි කර නාන කාමරයට වැදුනේ ස්නානය කිරිම සඳහා ය .

විනාඩි දහයක් පමණ නාන කාමරය තුළ ගත කරමින් ,  තම රාත්‍රී ඇඳුම් ද ඇගලාගනිමින් , ජොෂ්  යළිත් පිටතට පැමිණියේ තුවායකින් තම තෙත කොණ්ඩය පිස දමන ගමන්ය . මෙලෙස පැමිණි ඔහුගේ නෙත එකවරම ගැටුණේ තම පොත් මේසය උඩ හදිසියේ දක්නට ලැබුණු, මීට පෙර දැක නොතිබුණු කුඩා පෙට්ටියක් වෙතට ය.🎁🎁🎁

තම අත්ලේ ප්‍රමාණය තරම් කුඩා වූ මෙය කිසිසේත්ම තමාට අයිති එකක් නොවන බව ජොෂුවා හොඳින්ම දැන සිටියේය .

(එසේනම් ජොෂ්ගේ මේසය උඩ තිබු මෙම කුඩා පෙට්ටිය කාගේද? එය කුමක්ද ?)🤔🤔

නමුත් ඔහු එම කුඩා පෙට්ටිය අතට රැගෙන බලන්නට වූයේ තම මේසෙ උඩ තිබී හමු වූ මේ කුතුහලය පිරුණු පෙට්ටිය තුළ ඇත්තේ කුමක් ද  යන්න දැනගැනීමේ කුතුහලයෙනි.

  Joshua ' s Pov:- 

"මේක හරියට තෑගී පෙට්ටියක් වගේනේ ,මොකක්ද මේ ......මේක උඩ අලවලා තියෙන කොල කෑල්ල?."

" සුභ උපන්දිනයක් වේවා ජොෂුවා!."

"ඒ කියන්නේ.... මේක මගේ මේසය උඩින් තිබ්බේ තාත්තාද?,
එයාට මගේ උපන්දිනය අමතක නෑ එහෙනම් .😊😊

"ඒත්... කොයි වෙලාවෙද
එයා මේක මගේ මේසේ උඩින් තිබ්බේ ?.....🤔🤔

"මට හොදටම මතකයි, උදේ ගෙදරින් යද්දි මේක පොත් මේසය උඩ තිබුණෙ නෑ කියලා, ඒත්... මං නාන කාමරයට යද්දි නම්.. මේක මේසේ උඩ තිබ්බද ,නැද්ද කියන්න මට හරියට මතක නෑ නේ."

" මං නාන කාමරය  ඇතුලෙ ඉද්දි තාත්තා ඇවිත් මේක තියලා යන්න විදිහකුත් නෑ ;  මොකද මං කාමරයේ දොර ඇතුලින් lock  කරලනේ ගියේ ."

"හරි කමක් නෑ ;තෑග්ග මගේ මේසේ උඩට ආවේ  කොහොමද කියන එක වැදගත් නෑ නේ,"

" කොච්චර කාලෙකට පස්සේ ද තාත්ත මට උපන්දින තෑග්ගක් දුන්නේ , මට මතක හැටියට නම් එයා මට අන්තිමට තෑග්ගක් ගෙනත් දුන්නේ මගේ 9 වෙනි උපන්දිනේ දවසේ .ඒ දවස කොහොම අමතක කරන්නද.

මෙසේ කල්පනා කරමින් සිටි ජොසුවාගේ මනස එකවරම ඇදී ගියේ ඔහුගේ නව වෙනි උපන්දිනේ පැරණි මතකයන් කරා ය .

Joshua ' s Pov:- 

ඔව් , එදා දවස කොහොම අමතක කරන්නද , එදා තමයි අවුරුදු ගානක් සමරන්න අමතක වෙලා තිබුණු මගේ උපන්දිනේ තාත්තාට එකපාරටම සමරන්න හිතුනු දවස , හැබැයි ඉතින් ඒ මට තිබ්බ ආදරයකට නම් නෙමෙයි .

  එදා තමයි තාත්තගෙ එකම නංගියි, එයාගේ ස්වාමියායි, ඒ කියන්නේ මගේ නැන්දයි මාමායි අවුරුදු ගානකට පස්සේ අපේ තාත්තා බලන්න කොරියාවේ ඉදලා ඇමරිකාවට ආපු දවස .

ඇයි ඒ විතරක්ද  එයාලාගේ කරදරකාර, එකම පුතා බෙන්ජමින් එයත් එදා මෙහෙ ආවා .

ඉතිං එදා තමයි හරියටම කිව්වොත් අවුරුදු ගාණක් අමු සොහොනක් වගේ තිබ්බ අපේ ගෙදර කාලෙකට පස්සේ සැණකෙළියක් වෙච්ච දවස. 

ඒත් නරකම දේ කියන්නේ බෙන්ජමිනුයි මායි එකම වයසෙ වෙච්ච එක.

 මං බෙන්ට වැඩිය කැමති නැති වුණත්,එයාට  ගොඩාක් ....ගොඩා...ක්  කැමති වගේ රගපාන්න සිද්ද වුනේ, කාලෙකට පස්සේ මගේ ජීවිතේ මට ලැබුණු විශේෂම දවස විහින් විනාශ කරගන්න  ඕනේ නැති නිසයි .

අපේ තාත්තා මගේ ඉස්සරහම බෙන්ජමින්ව  ඔඩොක්කුවට අරන් හුරතල් කරද්දිත් , ඉරිසියාව නිසා මට කේන්ති යන්න ආවත් මම මුකුත්ම නොකර අමාරුවෙන් ඉවසන් හිටියෙත් අන්න ඒ නිසාමයි .😡😡

ඒත් ටික වෙලාවකින්

"පුතේ යන්න, කාමරේට ගිහින් බෙන් එක්ක සෙල්ලම් කරන්න"  කියලා තාත්තා මට කිව්වේ මගේ අතට පොඩි පෙට්ටියකුත් දෙන ගමන්.

 තාත්තා කවදාවත්ම නැතුව මට අද පුතා කියලා කතා කළා. 😃

.

.

.

.

  තාත්තා මගේ අතට දුන්න පෙට්ටියේ තියෙන්නේ මොනවද කියල දැනගන්න, මට තිබුනෙ පුදුම නොඉවසිල්ලක්. ඒ නිසා මම කාමරයට යන්නත් කලින්ම මගේ තෑගි පෙට්ටිය ඇරලා බැලුවා. 

" බෙන්ජමිනුත් මාත් එක්කම තෑගී පෙට්ටියට එබුනේ ඇතුලේ මොනවද තියෙන්නෙ කියලා බලන්නයි."

"මූටත් ඕන්නැති ඔපදූපයක්  නෑ."

" ලස්සන රොබෝ කෙනෙක් , යාළුවේ... , මං ඔයාගෙ අලුත් රොබෝ එක්ක ටිකක් සෙල්ලම් කරන්නද ?." කියලා බෙන්ජමින් ගත් කටටම ඇහුවෙ හරියට කෙල්ලෙක් වගේ ඇබරී ඇබරී බටර්   පාර දාන ගමන්මයි.

ඒත් එකපාරටම,  මං උත්තරයක් දෙන්නත් කලින්ම එයා පෙට්ටියේ තිබ්බ රොබෝවත් අරන් මගේ කාමරේට දුවන්න ගත්ත.

"  ඒ වෙලාවේ මට ආපු කේන්තියක් ; ඒත් මං මටම 'සන්සුන් වෙන්න ජොෂුවා' කියලා  කියාගත්තේ හිතට ආපු ආවේග නිවාගන්න."

ඊට පස්සෙ මං අතේ තිබ්බ හිස් පෙට්ටිය පැත්තකින් තියලා, රස කැවිලි පිගානකුත් අරන් කාමරයට ගියේ බෙන් කාමරේට වෙලා තනියම මොනව කරනව ඇතිද ? කියලා හිත හිත.

  හදිසියේම කාමරයට ඇතුල් වුණු මාව දැකලා බය වුනු බෙන්, අතේ හිටපු රොබෝව බිම දැම්මේ 'සරාස්ස්..'ගාල සද්දෙකුත් එක්ක.

අතේ තිබුණු රස කැවිලි පිගානත් බිම දාලා මං බෙන්ජමින් ළගට දිව්වෙ හිතේ දුකත් , කේන්තියත් දෙකම මැදිකරගෙන 

"මොනවද කොටෝ..... තමුන් ඒ කළේ. "😡😡

"මං .....මං .... මං මුකුත් කළේ නෑ..., ඔයා තමයි එකපාරටම කාමරයට ඇවිත් මාව බය කලේ.
 කාමරේට එද්දි තට්ටු කරලා එන්න දැනගන්න එපැයි."

"මේ අහනවා , බෙන්ජමින් ස්මිත් , මගේම කාමරේට මං මොන එකකටද තට්ටු කරලා එන්න ඕන කියනවා බලන්න."

මගේ කේන්තියෙ හැටියට ගුටි කන්න වෙයි කියල හිතල ද කොහෙද  බෙන්ජමින් කාමරේ වටේ දුවන්න ගත්තේ

"මාව බේරගනියෝ ....., කවුරුත්  නැද්දෝ , ෆ්‍රැන්සිස් මාමේ " කිය කියායි.

"ඔහොම නවතිනවා කොටෝ ..." 

කියලා මං බෙන්ජමින් පස්සෙන්ම  දිවුවෙ, එයාව පොඩ්ඩක් අවුස්සන්නත් කියලා හිතාගෙන, ඒ විදිහට මං පස්සෙන් පන්නද්දි ,එයා පිස්සු බල්ලෙක් වගේ මට බයේ කාමරය වටේ දිවුවෙ කාමරයේ  තිබ්බ බඩුත් පෙරලගෙනමයි.

ආයෙත් කාමරය ඇතුලින් ඇහිච්ච් වීදුරුවක් බිදුනු සද්දෙන් තමයි අපි දෙන්නගේම දිවිල්ල නතර වුනේ .

ඒ පාර මොකක්ද  මෙයා බින්දේ ?.

එතකොට තමයි මං දැක්කෙ  , මේසේ උඩ තියලා තිබ්බ අම්මාගේ රාමු කරපු පින්තූරේ බිම වැටිල   කුඩු වෙලා තියනවා .

"  බෙන්ජමින් ස්මිත්,  අද මං  තමුසෙව ඉතුරු කරන්නෙ නෑ " 

කියලා මං එයා ළඟට ගියේ ගොඩක් කේන්තියෙන්.  ඒත් එයා කළේ වෙච්ච වැරැද්දට මගෙන්  සමාව ගන්නවා වෙනුවට

"ඕකට තරහා ගන්න ඕනේ නෑනේ මෝඩයෝ !... මං බින්දේ නැන්දාගේ පින්තූරේ විතරනේ.

"මට ඇහිලා  තියෙනව අපේ අම්මලා කතා වෙනව , ඔයා නිසාලු ජෙසිකා නැන්දා මැරුනේ. 

මිනි මරු ජොෂුවා."

ඒ වචන ටික ඇහිලා මගේ කේන්තිය දෙගුණ තෙගුණ වුනේ මටවත් මාව පාලනය කරන්න බැරි විදිහට  .

එකපාරටම මගෙ ඇඟ සීතල වෙලා රත් වෙන්න පටන් ගත්තේ හිතාගන්න බැරි විදිහට, මට හිතෙන්නෙ මගේ ඇග සෙල්සියස් අංශක 37 කටත් වඩා වැඩියෙන් රත් වෙන්න ඇති ,මට දැනුනේ හරියටම මගේ ඇස් හරියට ගිනි බෝල වලින් හැදිලා තියෙනවා වගේ, මට ආපු තරහ කොච්චරක්ද කිව්වොත් , මං මගේ අත ඉස්සුවේ බෙන්ට හොඳ පාරක් ගහලා මගේ කේන්තිය පිට කරනවා කියලා හිතාගෙන.

ඒත් එකපාරටම එයා රැහැයියෙක් කෑ ගහවාටත් වඩා සද්දෙන් යටි ගිරියෙන් කෑගහන්න ගත්තා. 

එහෙම කෑගහපු බෙන්ජමින් එකපාරටම බිම ඇදගෙන වැටුණේ මාවත් පුදුම කරලයි.

" මං එයාට අතක්වත් තිබ්බේ නෑනේ. ඇයි එහෙනම් එයා එකපාරටම බිම ඇදගෙන වැටුණේ ?."

     💜️TO BE CONTINUE 💜️💜️🤗

බෙන්ජමින් ඒ විදිහට එකපාරටම ඇදගෙන වැටෙන්න හේතුව මොකක් ද?.

තීරණය පාඨක ඔබ සතුයි.