Alpha – chapter 17

 

නොකී කතාව

" ඒත්... ඔයාගේ කතාවට වඩා මගේ කතාව හුගක් වෙනස් ඔස්බර්ට්, මොකද, මං මේ ලෝකෙට ආවේත්, මගේ මුළු පවුලටම අවාසනාව අරගෙන. 

 මං ඉපදුණු නිසා මගේ අම්මට මේ ලෝකෙන් ඉක්මන්ටම යන්න වුණා.  අම්මත් එක්කම මගේ නිවුන් සහෝදරියත් අපිව දාලා යන්න ගියා.

 ඔයා දන්නවද? , මං මගේ අම්මාව එකපාරක්වත් මගේ මේ ඇස්දෙකින් දැකල නෑ. දැකලා තියෙනවා නම් ඉතින් ඒ.. පින්තූර වලින් විතරමයි.

ඒ අතින් බලද්දී ඔයා ගොඩක් වාසනාවන්තයි. මොකද ඔයාට ටික කාලයක් හරි ඔයාගේ අම්මත් එක්ක ඉන්න ලැබුණා.

මට මගේ අම්මා කොයි වගේ කෙනෙක්ද කියලා දැනගන්න ලැබුනෙත් ,අනිත් අය එයා ගැන කියපු දේවල් වලින් විතරයි .

මගේ අම්මා ගැන කිව්වොත්, මගේ අම්මට හුඟක් ලස්සන නිල් පාට ඇස් දෙකක් තිබිලා තියෙනවා;

ඒ ඇස් හරියට.. මහ සාගරය වගේ දීප්තිමත්ලු . ඒත් එක්කම එයාට තිබිලා තියෙන්නෙ බොහොම සංවේදි හදවතක්.

මට මගේ අම්මාගේ පෙනුම, ඒවගේම එයාගේ ගති ගුණ කොයි විදිහේද?, කියලා දැනගන්න ලැබුණත් ; මට මගේ අම්මාගේ ජිවිත කතාව ඇතුළේ අභිරහසක් වුණ එකම එක දෙයක් තිබුණා. ඒ තමයි.. අම්මා ජීවත් වෙලා ඉද්දි එයාගේ රැකියාව වශයෙන් එයා කළේ මොනවද කියන එක.

මොකද අම්මා තමන් කරපු රැකියාවට හුගක් ආදරය කරපු බවක් මට අනිත් අයගෙන් දැන ගන්න ලැබුණත්. ඒ කිසිම කෙනෙක් මට එයා කරපු රැකියාව මොකද්ද, මොන වගේ එකක්ද කියලා , කියලා තිබුණේ නෑ.   

මං ඒ ප්රශ්නය අහන්න යන හැම වෙලාවකම ගෙදර අය කළේ මාව මග ඇරපු එක.

ඒ නිසා තමයි මට තාමත් හිතෙන්නේ ඒක අභිරහසක් කියලා.

කොහොම නමුත්, ඔයාගේ පවුලට වුණා වගේම, මගේ පවුලෙත් බිදී යාමට හේතුව වුණේ නොහිතපු වෙලාවක, බොහොම අවාසනාවන්ත විදිහට සිද්ද වෙච්ච රිය අනතුරක්. 

ඉතින් ඔන්න ඕක තමයි ඔස්බර්ට්.. හැමෝම දන්න මගේ කතාව.

 ඒත්.... 

හැමෝම නොදන්න තවත් කතාවක් මට තියෙනවා.

.

.

.

මං ඒ කතාව මේ විදිහට පටන් ගන්නම්,

පුංචි කාලෙ ඉඳලම මට මගේ ජීවිතය ගත කරන්න සිද්ද වුණේ හරිම කම්මැලි විදිහට.

 කම්මැලිකමින් පිරිච්චි මගේ ජීවිතයට ටිකක් හරි ජීවයක් ගේන්න පුළුවන් වුනේ , නැනීගේ  කතන්දර වලටයි, මං සෙල්ලම් කරපු වීඩියෝ ගේම්ස් වලටයි විතරයි.

මට මගේ හිතේ තියෙන දේවල් කියන්නවත්, ඒවා අහන්නවත් කිසිම කෙනෙක් හිටියෙ නෑ.

නැනී ගොඩක් වෙලාවට මාත් එක්කම හිටියා වුණත්.  එයා ගෙදර වැඩ එක්ක නිතරම කාර්‍යබහුල වුණ හින්දා, මාව ගොඩක් වෙලාවට එයාට මග හැරෙනවා.

මගේ තාත්තාට නම් .. කොහොමටවත්ම වෙලාවක් තිබුණේ නෑ මං ගැන හොයලා බලන්න.

ඒවගේම මං ඉස්කෝලේ ගිහින් අලුත් යාලුවෝ ඇතිකරගත්තත් , ඒ යාලුකම් වැඩි දවසක් තිබුණේ නෑ .
මොකද ඒ හැමෝම කියන විදිහට මං හරිම භයානක කෙනෙක්ලු.

ඔයාටත් මාව පේන්නේ ඒ වගේද ඔස්බර්ට්?."

"කවුද කියන්නෙ ඔයා භයානක කෙනෙක් කියලා ජොෂුවා . මං නම් මගේ මුළු ජීවිත කාලෙටම දැකපු ලස්සනම පුද්ගලයා තමයි ඔයා."

ඔස්බර්ට්ගේ මේ වදන් ජොෂ්ගේ අදුරු වී තිබූ මුහුණට මද සිනාවක් රැගෙන ඒමට සමත් වීය.

  "ස්තුතියි ඔස්බර්ට්."

"ඒත් ඉතිං.. අනිත් අයට නම් කවමදාකවත්ම මාව හොද කෙනෙක් විදිහට පෙනුනෙ නෑ. අඩුම තරමේ වෙන අයට තියා මගේම තාත්තාටවත්."

මිනිත්තු දෙකක පමණ දැඩි නිශ්ශබ්දතාවයකින් පසු නැවතත් ජොෂුවා, තම කතාව මෙලෙස ආරම්භ කළේය.⌛️⏳

"මගේ තාත්තට මේ ලෝකේ හැම ළමයෙකුගේම ප්‍රශ්න වලට ඇහුම්කන් දෙන්න වෙලාවක් තිබුණා.  ඒත් එයාගේ එකම පුතාගේ ප්‍රශ්න වලට හැර. 

අන්තිමේදී මගේ ප්‍රශ්න වලට මංම පිළිතුරු හොයා ගන්නවා කියලා මං හිතා ගත්තා.

ඒ නිසා මං කළේ මගේ හිතේ තිබ්බ තනිකම , පාළුව මකාගන්න, මගේ හිත ඇතුලෙන් පුංචි යාළුවෙක්ව හදා ගත්ත එක.

එයා මගෙ වයසෙම කෙනෙක් වුණත් කවදාවත්ම මං එයාව මාත් එක්ක ඉස්කෝලෙට අරං ගියේ නෑ. ඒ වගේම කවදාවත්ම අනිත් අය ඉන්න තැන මං එයා එක්ක කතා කළෙත් නෑ. මොකද එයාවත් මට අනිත් අය වගේම නැති වෙයි කියලා තියෙන බයට. ඒ විදිහට මං, මට හිටපු එකම යාළුවාව පුලුවන් තරම් ආරක්ෂා කළා .

මං එයාට නමකුත් දාලා තිබ්බේ , 'කැස්පර් ඇන්ඩර්සන් ' කියලා." 😊😊

එසේ තම ළමා විය යළිත් සිහිපත් කරමින් ජොෂුවා, තම මුහුණට මද සිනහවක් නගා ගත්තේය.

"හැමදාම මං ඉස්කෝලේ ගිහින් ආයෙත් ගෙදර එන්නේ කැස්පර්ට ඉස්කෝලේ වුණ හැමදේම කියන්න බලාගෙන. මොකද එයා තමයි මගේ ජීවිතේ මට හිටපු එකම වගේම හොදම යාළුවා. ඒවගේම මගේ ජිවීතේ මං හැමෝගෙන්ම හංගපු ලොකුම රහස.

හැබැයි ඉතින් කාලත් එක්ක මං වයසින් වැඩිලා ටිකෙන් ටික පරිණත කෙනෙක් බවට පත් වෙද්දි, කැස්පරුත් අනිත් අය වගේම මගේ ජීවිතෙන් ටිකෙන් ටික ඈත් වුණා.

ඒ වගේම මමත් තනි කමට හුරු වුණා."

මෙතෙක් වෙලා ජොෂුවාගේ කතාවට සාවධානව සවන් දෙමින් සිටි ඔස්බර්ට්, එකවරම ඔහුට මෙසේ පැවසීය.

 " සමහර විට ජොෂුවා දෛවය වෙන්න ඇති අපි දෙන්නව මේ විදියට මුණ ගස්වන්න ඇත්තෙත්.
මට මගේ මල්ලිවයි ,අම්මවයි නැති වුණා වගේම ඔයාටත් ඔයාගේ අම්මවයි අක්කවයි නැතිවුණා. ඒකත් එකම විදිහට.

ඒක නෙමෙයි ජොෂුවා ඔයාගේ අකමැත්තක් නැත්නම් ...... මං ඔයාගෙන් පොඩි ඉල්ලීමක්   කරන්නද?.

ඔයා කැමැතිද අද ඉදන් මගේ මල්ලී වෙන්න?."

ඔස්බර්ට්ගේ මෙම ඉල්ලීම ඉතා කුඩා එකක් වුවද, ඔහුගේ මෙම ඉල්ලීම නිසා ජොෂුවා මහත් පුදුමයකට පත්වූවා මෙන්ම ඉතා ප්‍රීතියට ද පත්වූවා.

 " ඔ.. ඔ.. ඔයා.. මේ ඇත්තටමද අහන්නේ?. ඔයා මාව ඔයාගේ මල්ලි විදියට භාරගන්නවා කියලා. "  

එවිට ජොෂ් විමසූ දෙය යළි තහවුරු කිරීමට මෙන්, ඔස්බර්ට් සිනා සෙමින් ඔහුගේ හිස සිරස් අතට සලන්නට වූවේය.

"  ෂා!.. හරි ෂෝක්, හරිම ෂෝක්. මටත් දැන් මගේම කියලා අයියා කෙනෙක් ඉන්නවා . ඔස්බර්ට් අයියා තමයි අද ඉදන් මගේ සහෝදරයා."

යනුවෙන් පවසමින් ජොෂ් කුඩා දරුවෙකු මෙන් ප්‍රීතියෙන් කෑ ගසන්නට වූයේ, තමා දැන් සිටින්නේ තමාගේම නිවසේ නොවන බවට ද අමතක කරමින් ය.

Joshua 's pov :

මිනිස් ජීවිතය කියන්නේ හරිම පුදුම දෙයක් . 

ඒ මොකද ඒ ජීවිතය සම්පූර්ණයෙන්ම වගේ පිරිලා තියෙන්නේ දුක ,සතුට, වෛරය ,ආදරය වගේ හැඟීම් වලින්.

ඔය අතරෙනුත් මිනිස් සිත වැඩි හරියක් දෝලනය වෙන්නේ දුක සතුට කියන හැගීම් දෙක අතරේ.   මගේ ජීවිතේත් ඒ වගේමයි. මං අද ගෙදරින් එළියට බැස්සේ දුකත් , තනිකමත් පොදිබැදගෙන , ඒත් මං දැන් ආපහු ගෙදර යන්න හදන්නේ සතුටින් පිරුණු සම්පූර්ණ පුද්ගලයෙක් විදිහට .

ඔස්බර්ට් අයියා මගේ ජීවිතයට අලුත් බලාපොරොත්තුවක් දුන්නා.
එයා මට කියලා දුන්නා අඩුපාඩු කොච්චර තිබුනත් ශක්තිමත්ව ඉන්න හැටි.
ඒ වගේම මිනිස් ජීවිතේට දුකක් එනවා වගේම කවදාකම හරි ජීවිතේට සතුටකුත් එන බව.

"ස්තුතියි අයියේ ඔයාට , මට ඒ බව දැනෙන්න හැරියට. "

ඒ වගේම මම අයියාට පොරොන්දු වුණා. මට පුළුවන් හැම වෙලාවකම එයාව බලන්න එයාගේ  ගෙදරට එන්න.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" නැනී මං ගෙදර ආවා!.."

නැනී දන්නවාද?, අද ඉදන් මට මගෙම කියලා වැඩිමල් සහෝදරයෙක් ඉන්නවා. 

ජොෂුවාගේ මෙම වැඩිමහල් සහෝදරයා පිළිබඳ කතාව මැගී හට හරිහැටි නොවැටහී ගියත් මෙලෙස ජොෂ් සතුටින් සිටිනු දැකීම ඇය හට මහත් අස්වැසිල්ලක් විය.

මෙසේ සතුටින් උඩ පනිමින් උඩුමහලේ ඇති තම කාමරයට පිවිසි ජොෂ් හට දැක ගත හැකි වූයේ, මැගී විසින් තම නිදන කාමරය පිළිවෙලට අස් කර ඇති අයුරු ය.

" ෂා! අද නම් මාරම හොඳ දවසක් නේ. නැනී මගේ කාමරෙත් ලස්සනට අස්කරලත් තියෙන්නෙ."

ජොෂ් මෙලෙස තමාටම පවසා ගන්නට වූයේ, මීට පැය කිහිපයකට පෙර ඔහු තම පියා සමග ඇති කරගත් ආරවුල, ඔහු හට සහමුලින්ම අමතක වී ගොස් ඇති විලසටය.

 නමුත් එකවරම 

" මොනවා ! නැනී කාමරය අස් කරලා කියන්නේ..

 කොයි දෙයියනේ!.. මගේ ඉස්කෝලේ සිතියම?. 😣  

නැනී ඒක කොයි ලෝකේ දාලාද?." 

මෙලෙස කලබලයට පත්ව පාසල් සිතියම සෙවීමට තැත් කළ ජොෂුවාට , මැගී විසින් අලංකාරව සකස් කර තිබූ තම කාමරය, සම්පුර්ණයෙන්ම කණපිට පෙරලීමට ගත වූයේ තත්පරයකටත් වඩා අඩු කාලයකි.

 " අනේ දෙයියනේ ළමයෝ!,මොකද මේ රිලා පැටියෙක් වගේ කාමරේ පෙරලන්නේ?. හපොයි දෙයියනේ! මම පැය ගානක් අමාරුවෙන් අස් කරපු කාමරය නේද මේ ළමයා , ආයෙත් හැඩි කරලා තියෙන්නේ."

 "  නැනී මගේ school map එක , ඒක නැති වුනොත් මට ඉස්කෝලේ ඇතුළේ අතරමං වෙන්නයි වෙන්නේ .

ඔයා දන්නවද නැනී? , අපේ ඉස්කෝලේ ඒ තරමටම ගොඩා...ක් ගොඩා.... ක් ලොකු එකක්."

 " ඉතින් දරුවෝ.. ඒ ගැන මගෙන් කලින්ම ඇහුවා නම් ඉවරයිනේ. මෙහෙම පිස්සෙක් වගෙ කාමරය හැඩි කරන්න ඕනෙද?."

යැයි පවසමින් නැනී, ජොෂුවා හට ඇය විසින් ඔහුගේ කාමරය අස් කරද්දි හමුවූ පාසල් සිතියම ලබා දෙන්නට විය.

 " ඒක නෙවෙයි ' පුංචි වලස් පැටියෝ '  ඔය සිතියම ඔච්චර වටින එකක් නං ඕක මොන එකකටද කුණු  බක්කියට දාලා තිබ්බේ . හොඳ වෙලාවට මම වැදගත් එකක් වෙන්න ඇති කියලා හිතලා අරන් තියාගත්තේ. 

"ආ ! තව ඩිංගෙන් මට අමතක වෙනවා. මේකත් මං අහුලගත්තේ බැල්කනියට යන ජනේලෙ ළඟ තිබිලා."

යනුවෙන් පවසමින් මැගී ජොෂ්ගේ අත්ල මත යමක් තැබුවේය.

         🛸 To BE CONTINUE 🛸🛸🛸

Alpha - chapter 16

 

අභිරහස

"ඒ කෙනා වෙන කව්රුත් නෙමෙයි , මගේ එකම සහෝදරයා ලූකස් ග්‍රීන්."

"එය දැන් හිටියනම්,  එයාත් හරියටම ඔයාගේ වයසෙමයි. එයාගේ පෙනුමත් මේ විදිහටම තියේවි."

" එයා දැන් හිටියනම් කියලා කිව්වේ.... ඇයි එයාට මොනවා වෙලාද ?. "

" හ්හ..... ( සුසුමක් හෙලමින්)

මීට අවුරුදු ගාණට කලින් සිදු වෙච්ච වාහන අනතුරකින් එයා අපිව දාලා සදහටම යන්න ගියා. මාව ආබාධිතයෙක් කළෙත් ඒ අනතුරමයි."

 " මට හරි කනගාටුයි ඔස්බර්ට්  ,ඒවගෙම මට සමාවෙන්න. ඔයාගෙ අතීතෙ ගැන හාර අවුස්සනවට. 

ඒත් සමාවෙන්න ආයෙත් මෙහෙම අහනවට, ඔයාගෙ අකමැත්තක් නැත්තම්, ඔයාගෙ මල්ලිගෙ පින්තූරයක් මට පෙන්නන පුලුවන්ද?. 

 මට එයාව.... බලන්න ආසයි, මොකද එයා මං වගේමයි කියලා ඔයා කියපු නිසා. "

" මාත් කැමති ඔයාට එයාගේ පින්තූරයක් කැමැතෙන්ම පෙන්නන්න . එයා අපි වගේම ජිවමාන කෙනෙක් වුනානම්."

 " ජීවමාන කෙනෙක් වුනා නම් ?. "

 " ඔව්, මං එහෙම කියන්න හේතුව.... එයා කවදාවත්ම මේ ලෝකේ අපිත් එක්ක ජීවත් වුන කෙනෙක් නොවුනු නිසයි . එයා අපිව දාලා ගියේ අම්මාගේ බඩේ ඉද්දිමයි.

 ඒත් , මං මගේ මනසින් එයා බිහිවෙනවා දැක්කා. එයා උස් මහත් වෙනවා , කනවා බොනවා ,මාත් එක්ක සෙල්ලම් කරනවා , කතා කරනවා ; මේ හැමදෙයක්ම මං දැක්කා. 

" එනිසා අනිත් අයට එයා මැරුණු  කෙනෙක් වුණත් , මට හැමදාමත්ම එයා ජීවමාන කෙනෙක් වුණා.

 මං මනසින් දැක්ක රූපයට, ඇත්තටම ගොඩක් සමානයි ජොෂුවා .. ඔයාගේ ඔය පෙනුම. ඒකයි මං  ඔයා මගෙ මල්ලි වගේමයි කියලා කිව්වේ."

ඔස්බර්ට්ගේ මෙම  වචන වලට ජොෂුවාගේ ඇස් අගින් කදුළු එකින් එක වැටෙන්න පටන් ගත්තත් ඔහු ඔස්බර්ට් ගැන සිතමින් ඒවා වලක්වා ගන්නට දැඩි උත්සහයක් දැරීය.

" ඒක නෙමෙයි ඔස්බර්ට් , ඔයා ඉස්කෝලේ යන්නෙ එහෙම නැද්ද ?."

 ජොෂ් මෙලෙස එකවරම ඔස්බර්ට්ගෙන් අසන්නට වූයේ... ඔහුගේ අවධානය වෙනත් මාතෘකාවක් වෙත යොමු  කිරීමට සිතා ය.

 " කලින් නම් මම ඉස්කෝලෙකට ගියා.  ඒත් එතන මට එච්චර හොඳ තැනක් නම් වුණේ නෑ.

" ඔයාට පේනවනේ මං දැන් ඉන්න තත්වෙ?.  ඉතිං මං වගේ ළමයෙක්ට, නිරෝගි ළමයින් අතරින් එච්චර හොඳ පිළිගැනීමක් කොහොමටවත්ම ලැබුණේ නෑ . එයාලා නිතරම වගේ මට අබ්බගාතයා කියලා විහිළු කරන්න ගත්තා . ඉතින් මට මගේ පාසල් ගමන එහෙම්මම නතර කරන්න වුනා.

"  ඒත් මං කවදාවත් මගේ අධ්‍යාපනයට සමුදුන්නේ නෑ. මොකද.... මම දන්නවා මං වගේ ළමයෙක්ට තියෙන එකම පිහිට ඉගෙනීම විතරයි කියලා. ඉතින් තාත්තා මට උගන්වන්න ගෙදරටම  ගුරුවරු ගෙන්නන්න තීරණය කළා."

 " ඒක හොඳයි,"

" එතකොට ඔස්බර්ට්, කොයි දැන් ඔයාගේ තාත්තා?."

" තාත්තා ..... මේ දවස්වල බිස්නස් වැඩකට පිටරට ගිහින් ඉන්නේ. ඉතිං එයා එනකම් මාව බලාගන්නේ මේ ෆ්ලොයිඩ් තමයි."

ඔස්බර්ට්,  තම ඇඟිල්ල දික් කරමින් ජොෂුවා හට පෙන්වන්නට වූයේ.. උණුසුම් කෝපි කෝප්ප දෙකක් ද රැගෙන ඔවුන් අසලට පැමිණෙන නීග්‍රෝ ජාතික තරුණයෙකුවය .

 " එතකොට.. ඔස්බර්ට්ගේ අම්මා?. "

 " මගේ අම්මා....  මීට අවුරුදු 2කට උඩදි අපිව දාලා හදිසියේම යන්න ගියා. "

" හදිසියේම .. ඒත් ඇයි? , මොකක්ද හේතුව ?."

මෙලෙස ඔස්බර්ට්ගෙන් දිගින් දිගටම විවිධ ප්‍රශ්න ඇසූ ජොෂ්, කෙමෙන් කෙමෙන් නැවතත් පැමිණෙන්නේ, ඔහු විසින් ඔස්බර්ට්ගෙන් විමසීමට අකමැති  වූ කාර් රථ අනතුර පිළිබද ප්‍රශ්නයටම බව ඔහු දැන සිටියේ නැත.

" අම්මගේ මරණයට හේතුව කියන්න කලින් ජොෂුවා..  මං හිතනවා මං ඔයාට කියන්න ඕනේමයි කියලා එදා වෙච්ච ඒ අනතුර ගැන ."

යනුවෙන් පවසා ඔහු තම අතීතාවර්ජනය ජොෂ් හට පැවසීම ආරම්භ කළේය.

අතීත කතාව.

" අනතුර වෙද්දී මට වයස අවුරුද්දක් විතර ඇති.

ඉතිං එදා වෙච්ච ගොඩක් දේවල් මට හරියටම මතක තිබුනේ නෑ.පස්සේ කාලයකදී මට ඒ දේවල් ඔක්කොම වගේ අහන්න ලැබුනෙ මගේ තාත්තගෙන් .

ඒ දවස්වල අපි පදිංචි වෙලා හිටිය ඇරිසෝනා වල .

ඉතින් අම්මට මල්ලි ලැබෙන්න වැඩි දවසකුත් නැති නිසා, අපි ගියා ලොස්ඇන්ජලීස් වල හිටිය මගේ ආච්චි බලන්න.

ඒ දවස්වල තාත්තාගෙ බිස්නස්සුත් ගොඩක් සරුවට තිබුනු නිසා තාත්තා අලුතින්ම කාර් එක්කකුත්  අර ගත්තා . ඉතින් ඒ ගත්ත කාර් එකේ තමයි අපි තුන්දෙනාම ගමන යන්න පිටත් වුනේ.

  තාත්තා කියපු විදියට එදා හොඳටම වැස්ස දවසක්ලු .🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️🌧
ඒ වගේම අපි ගමන යන්න පිටත් වුනෙත් හවස් වරුවෙ නිසා, ඒ වෙද්දී හොඳටම කළුවර වැටිලයි තිබිලා තියෙන්නේ.

අම්මයි තාත්තයි වාඩි වෙලා ගිහින් තියෙන්නේ කාර් එකේ ඉස්සරහා සීට් දෙකේ.
එතකොට මං, පිටිපස්සේ...

අම්මා ඉන්න තත්ත්වයයි  වැස්සයි  බලලා තාත්ත වාහනය පදවලා තියෙන්නෙත් හුඟක් පරිස්සමට ,  ඒත් නොහිතපු වෙලාවක අමුතුම විදිහේ සුදු පාට ආලෝක ධාරාවක් ඇවිත් තාත්තාගේ ඇස්  එකපාරටම පේන්නේ නැති වෙලා ගිගින් තියෙනවා.

හ්හ.. ( සුසුමක් හෙලමින්)

තාත්තා කියන්නේ එතනින් එහාට වෙච්ච දේවල් එකක් වත් තාත්තට මතක නෑලු. මොකද තාත්තට  සිහිය එද්දී එයා ඉඳලා තියෙන්නේ දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ඇඳක් උඩ .

තාත්තාට සිහිය ආපු ගමන්ම එයා අහල තියෙන්නෙ ඩොක්ටර්ස්ලාගෙන්,  මටයි අම්මාටයි ..අම්මගේ බඩේ ඉන්න දරුවාටයි කරදරයක් නෑ නේද කියලා.

ඒත් වෛද්‍යවරු කියලා;  ඔයාගේ බිරිදට නම් කරදරයක් නෑ සර්, ඒත් බඩේ හිටපු දරුවා ගැන තියෙන අදහස අත්හැරගන්න කියලා.

 තාත්තා ඒ වෙලාවේ අහපු දෙයින් ,  එයා ලොකු පීඩනයට පත්වෙලා . ඒ නිසා, ඩොක්ටස්ලා තාත්තට මගේ කකුල් දෙක ගැන ඒ මොහොතේ කියන්න ගිහින් නෑ.

😞😞😞

 " ඒත් ඔස්බර්ට් ,මේ අනතුරයි ඔයාගේ අම්මගේ මරණයයි අතර තියෙන සම්බන්දය මොකක්ද?."

"  අන්න ඒක තමයි මං දැන් ඔයාට කියන්න යන්නේ. 

 මල්ලි නැති වුන නිසා අම්මායි තාත්තයි ලොකු පීඩනයකින් හිටියේ . ඉතින් එයාලා එදා ඉදන්ම උත්සාහ කළේ, මල්ලි අපිව දාලා ගිය එකේ අඩුව මකන්න තව දරුවෙක් හදන්න.

අම්මයි තාත්තයි එකට කැමති වුණත්, ස්වභාවධර්මය ඒකට එයාලට ඉඩදුන්නේ නෑ.😞

ඉතින් අම්මා දිගින් දිගටම වෛද්‍යවරුන්ට ආයාචනා කළා, එයාලා ළග ගිහින් දණගහලා වැඳලා ඇහුවා,  මොකක්ද හේතුව, එයාට ආයේ දරුවෙක් හදන්න බැරි වෙන්න කියලා .

එදා තමයි අනතුරින් පස්සේ වෛද්‍යවරු මගේ දෙමව්පියන්ගෙන් හන්ගන් හිටපු ලොකු රහසක්, එයාලාට දැනගන්න ලැබිලා තියෙන්නේ.

මගේ අම්මට ආයෙත් ළමයෙක් හදන්න බැරි හේතුව තමයි..  

අම්මට ගර්භාෂයක් නැති එක. එයාල කිව්ව විදියට අනතුර දවසේ අම්මා රෝහලට රැගෙන එද්දීත් අම්මාගෙ කුසේ ගර්භාෂයක් තිබිලා නෑ. ඉතින් වෛද්‍යවරු , එදා ඒ දේ අම්මට කියන්නෙ නැතුව, ලැබෙන්න හිටපු දරුව අනතුර නිසා මැරුණු  බවට අඟවලා.

ඒත් පොඩ්ඩක් හිතන්න. එහෙම වෙන්නේ කොහොමද?, අම්මාගෙ ශරීරයේ ගර්භාෂයක් තිබුනෙ නැත්නම්;   මම මේ ලෝකෙට බිහි වුණේ කොහොමද?.

ඒ වගේම එයා දෙවෙනි පාරටත් පිළිසිද ගත්තේ කොහොමද ?.

හ්හ..   

ඉතින් මේ දේවල් කාලයත් එක්ක යටපත් වෙලා ගියා වුණත්, සලකුණු ඉතිරි කරලා ගිය තුවාලයක් විදිහට තාමත් අපේ හදවතේ රැදිලා තියෙනවා.  ඒවගේම අදටත් ඒ හැමදේම අභිරහසක්.

ඒ වගේම එදා රෑ තාත්තා දැකපු ඒ සුදු ආලෝකයත්, මට නම් හිතෙන්නේ ඒ අභිරහසේ කොටසක්.

.

.

.

.

අන්තිමට වුණේ අම්මා ටිකෙන් ටික මානසිකව වැටෙන්න ගත්ත එක. එයාගෙ කටින් හැමවෙලේම පිට වුණේ එදා අනතුර ගැනමයි .

මානසික වෛද්‍යවරුන්ගේ පිහිටින් අම්මට සාමාන්‍ය සුවයක් ලබා දෙන්න පුළුවන් වුනත්,  කල් යද්දි  එයා ... සිතින් වගේම ගතිනුත් ගොඩක් දුර්වල වුණා.

කොච්චර දුර්වල වුනාද කිව්වොත්, එයා අන්තිමේදී සියදිවි නසාගත්ත . ඒ අම්මට එයාගේ සිතේ වේදනාවයි , ගතේ වේදනාවයි  දරාගන්න අමාරුම තැන .

අන්තිමට මේ විදිහට මමයි තාත්තයි මේ ලෝකෙ තනි වුණා.

මට හැමදාමත්ම ඕන කළේ තාත්තට හොඳ පුතෙක් වෙලා, කවදාහරි එයාගේ ව්‍යාපාරික කටයුතු ඉදිරියට කරගෙන යන්න උදව් වෙන්න.

ඒත් ආබාධිතයෙක් වෙච්ච මට ඒක හිතන තරම්ම පහසු දෙයක් වුනේ නෑ.

මං නිතර නිතර සමාජයේ කොන් කිරීම් වලට ලක් වුණා.

ඒත් ඇයි ? , එයාලා මට එහෙම සැලකුවේ,  මං ආබාධිතයෙක් වුනේ මගෙ වරදින් ද?.

මේ දේවල් මට දිගින් දිගටම ඉවසගෙන ඉන්න බැරි වුනා . ඒ නිසා මාත් අම්මා වගේම සියදිවි නසාගන්න ගොඩක් සැරයක් උත්සහ කළා.

ඒත් ඒ හැම පාරම, මගේ මල්ලි මං ළගට ඇවිත් මාව වැළැක්වවුවා.

එයා මට කියලා දුන්නා. මිනිස් ජීවිතේ කොච්චර වටිනවද කියල.
ඒ වගේම මම මැරුනොත්, මගේ තාත්තා කාත් කවුරුවත් නැතිව මේ ලෝකෙ තනි වෙනවා කියලත්.

මගේ යටි සිත හොඳටම දැනගෙන හිටියා ලූකස් ග්‍රීන් කියන්නේ මං හිතින් මවාගත්තු පුද්ගලයෙක්    විතරයි කියලා.

ඒත් මගේ උඩු සිත ඒක විශ්වාස කරන්න කැමති වුණේ නෑ .

සමහරවිට මල්ලි කියල මවාගෙන මං කතා කළේ මාත් එක්කම වෙන්න ඇති.

අන්තිමේදී මම තීරණය කළා, මං මටම වෛර කරගන්නේ නැතිව, මගේ ජීවිතේට ආදරේ කරන්න.

ඔව් , මගේ මල්ලිගේ නාමයෙන් මං එහෙම කළා.

ඔයාට හිතෙනවා ඇති නේද ජොෂුවා ඔයා ඉස්සරහ මේ ඉන්නේ ඇත්තටම මානසික රෝගියෙක් කියලා.

ඔයා එහෙම හිතුවත් ඉතින් ඒකේ වැරැද්දක් නෑ. 

 " ඔව් සමහරවිට ;  එහෙම හිතෙන්න තිබුණා , මෙතන ඔයාගේ ඉස්සරහ ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන් වෙනුවට වෙන කෙනෙක් හිටියා නම්.

 ඒත් ඔස්බර්ට් ; ඔයාට වගේම මගේ හිතෙත් මං කාටවත්ම නොකියපු හැංගිච්ච කතාවක් තියෙනවා. "

            🛸TO BE CONTINUE 🛸🛸🛸

 ඔයාලාගෙ හිතෙත් කාටවත්ම නොකියපු හැන්ගිච්ච කතාවක් තියෙන්වද?