Alpha - chapter 13

 

වේදනාව

" මහ ලොකුවට කිව්ව නේද ?, බයවෙන්න එපා, බයිසිකලේ මග නතර වෙන්නේ නැහැ ,මේක ශක්තිමත් ලෝහයකින් හදල තියෙන්නෙ කියලා. "

ජොෂුවා,  අයුමි හට එසේ පැවසුවේ බයිසිකලයෙන් පිටවන දුම හේතුවෙන්, ඇතිවූ කැස්ස නිසා හටගත් අපහසුතාවයෙන්මය.🛵

" මොනව කරන්නද මල්ලි ?, නරක වෙලාව තමයි. "

"ක්හහ්....ක්හහ්..... ඔයා කවද්ද අන්තිමට වාහනයට දුම් පරීක්ෂාවක් කලේ ?. තවත් මෙතන හිටියොතින් මට ඩොක්ටස්ලාටවත් හොයාගන්න බැරි විදිහේ ලොකු ලෙඩක් හැදෙනවා ෂුවර්."

"සමාවෙන්න ජොෂ් , මං නිසා ඔයාටත් කරදරේ.  ඒත් දුක් වෙන්න එපා ඔයාගේ වාසනාවට වාහනය නැවතුනේ බස් නැවතුම ළඟදිමයි.🙂🙂

 ඒ නිසා..... ඔයා මා එක්ක තරහ වෙන්නේ නැත්නම් , ඔයාට බස් එකේ නැගල ගෙදර යන්න පුළුවන් නේද?. මොකද මට පේන විදිහට නම් බයිසිකලේ සර්විස් කරන්න දාන්නම වෙයි වගේ."

JOSHUA 'S POV :

" ඔයා මේ මොනවා අහනවද , මං කොහොමත් දැන් බස් එකේ නැගලා  යන්න තමයි හැදුවේ. මොකද  ඉතුරු ටිකත් මේ ඩක්කුවෙ නැගලා යන්න කියලා  ඈ .😏😏

 මේ පාරේ බස් නම් අඩුයි තමයි . ඒත්... තියෙන බස් එකේ හරි කනක් ඇහිලා නිදහසේ යන්න පුළුවන්නේ.  ඔයා වගේ කයිවාරු කාරයෝ බස් එක ඇතුලේ නැති නිසා. "

මං මේ විදිහට අයුමි සං ට  කියන්න හිතුවත් , මං එහෙම කළේ නෑ. මොකද මේ වෙලාවේ මට එයා ගැන එක පාරටම සත්ව කරුණාවක් පහළ වුණ නිසා.

මොනවා  වුණාත් මං අමාරුවෙන් පයින් ගාට ගාට යද්දි , මාව අඳුරන්නෙ නැති උනත්; එයා මාව ගෙදරටම ඇරලවන්න තරම් කාරුණික වුනා . ඉතින් එහෙම කෙනෙක් අමාරුවේ වැටුණාම මං කොහොමද ඒ කෙනා දිහා හැරිලවත් බලන්නෙ නැතුව යන්නේ. අනිත් එක මං දැන් එහෙම කළොත්,  තාත්තා කියන විදිහටම මම තමයි ලුසිෆර් වෙන්නේ. 😈😈

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"මේ අහන්න අයියේ.  මං කිව්වේ අයුමි සං, ඔයාගේ වාහනය සර්විස් එකට ගෙනියන්න මාත් ඔයාට  උදව් වෙන්න ද?. මම මේ කිව්වේ ප්‍රතිඋපකාරයක් විදිහට. "

" නෑ නෑ ජොෂ් ඔයා කරදර වෙන්න එපා . මගේ සුරංගනාවීව සර්විස් කරන තැනට ගෙනියන වැඩේ මට තනියම කරන්න පුළුවන්. අනිත් එක මගේ ගෙදර තියෙන්නෙත් එතැනම එහා පැත්තෙමයි .

ඒ නිසා ඔයා වද වෙන්න එපා. ස්තුතියි උදව් කරන්න ඇහුවට ; ඔයා දැන් ගෙදර යන්න. මොකද අද ඔයාගේ ඉස්කෝලේ පළවෙනි දවස නිසා , ඔයා පරක්කු වෙලා ගෙදර ගියොත් ඔයාගේ අම්මයි තාත්තයි බය වෙයි.

"ඒ නිසා ඔයා දැන් යන්න.  bonvoyage ( සුභ ගමන් ) "

යැයි පවසමින් අයුමි, තම බයිසිකලය අමාරුවෙන් තල්ලුකරමින් බයිසිකල් අලුත් වැඩියා කරන ස්ථානය වෙත පිය නගන්නට විය .

අයුමි තමාව හැරදා එතැනින් නික්මුණු පසු  ජොෂ් තනිවම මෙසේ සිතන්නට වූවේය.

"ඔයාට මගේ උදව් ඕන නැත්නම් ඉතින් කමක් නෑ. ඒත් ඔයා කියපු විදියට මං ගෙදර යන්න පරක්කු වුනොත් ,මං ගැන බය වෙන්න මට අම්මා කෙනෙක් නෑ . ඒ වගේම මං ගැන බලන්න තාත්තට කිසි ඕන කමකුත්  නෑ."

😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔

ජොෂුවා සිනාමුසු මුහුණින් යුතුව නිවසට ගොඩ වද්දී මැගී මුලුතැන්ගෙයි  වැඩ කරමින් සිටින්න්ට විය.

"නැනී !...  මං ගෙදර ආවා." යනුවෙන් පවසා ජොෂ්  දුවගෙනවිත් නැනීව පිටුපසින් වැළඳ ගැනීමට සැරසුණේය .

නමුත් මැගී තම දෙනෙත් වලින් සංඥා කරමින් ජොෂ් හට ඔහුගේ කාමරය පෙන්වීමට වූයේ, එහි  මෙතෙක් වෙලා ඔහු එනතුරු කෙනෙක් බලා සිටින බව ඇඟවීමටය .

ජොෂ්ද නැනී ඇස්වලින් දුන් සංඥාව  වටහා ගනිමින්, ඉහළ මහලයේ වූ තම කාමරයට වෙත හිමින් සීරුවේ පිය නගන්නට වූවේය.

 ඔහු තම කාමරය අසලට යන විටදී, කාමරයේ දොර මදක් අඩවන් කර වසා දමා තිබුණේය.  ජොෂ් හෙමින් සීරුවේ කාමරයේ දොර විවෘත කරමින් , එහි ඇතුලට ඇවිද යන්නට වූයේ මදක්  පැකිලීමෙනි. ඒ මන්ද යත් තමා එනතුරු මෙතෙක් වෙලා තම කාමරයට වී සිටින්නේ කවුරුන්දැයි  ඔහු හොඳාකාරව දැන සිටි නිසාවෙනි.

කාමරයට ඇතුළු වු ජොෂුවා හට , ඔහු බලාපොරොත්තු වූ ලෙසටම එහි දැක ගත හැකි වුයේ , තමාට පිටු පාමින්, කලිසමේ සාක්කු දෙකට අත දමා ගනිමින් කාමරයේ ජනේලයෙන් පිටත බලා සිටින තම පියාවය.

ජොෂුවා කාමරයට පැමිණි විගසම මෙතෙක් වෙලා ඔහු හට පිටු පාමින් සිටි ෆ්‍රැන්සිස් , ජොෂුවා දෙසට හැරෙන්නට වූවේය.

මෙලෙස තම පියා තමා හමුවීමට තම කාමරයට පැමිණ සිටින අයුරු දැක ජොෂ්ට, තම පියා අසලට ගොස් ඔහු වැළඳ ගනිමින් " උපන් දින තෑග්ගට ගොඩක් ස්තූති තාත්තේ. මං ඒකට ගොඩක් කැමති." යැයි පැවසීමට අවශ්‍ය වුවද, පියාගේ මුහුණේ රැදී තිබූ බැරෑරුම් පෙනුම හමුවේ එම සිතුවිල්ල යටපත් වී ගියේය.

" ජොෂුවා මට ඔයත් එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඕන."

" කතා කරන්න?.  හොඳයි ,අපි කතා කරමු ."යැයි පවසමින් ජොෂ් තම පාසල් බෑගය ඇඳ මතට ගලවා දමමින් ,වාඩි වීමට පියාටද ආසනයක් ලබා දී, තමා ද ඇඳ මත වාඩි වීමට සැරසුණේය.

"වාඩි වෙවී ඉන්න ඕන නෑ අපි හිටගෙනම කතා කරමු." එසේ පැවසූ  ෆ්‍රැන්සිස්ගේ මුහුණේ තවමත් කලින් පැවති බැරෑරුම් පෙනුම රැදී තිබෙන අයුරු ජොෂ්  හට දැකගත හැකි විය.

එමෙන්ම තම ගෙලෙහි පැළදි  මාලය දෙස ද ඔහු විටින් විට බලන අයුරු ජොෂ් දුටුවේය.
එසේ බැලු තම පියාගේ  මුහුණෙන් එවිට ප්‍රශ්නාර්ථයක් ඇදී යන අයුරු ද  ඔහුට දැක  ගත හැකි විය. හරියට, ' මොකක්ද ඔය බෙල්ලේ එල්ලන් ඉන්නේ ජොෂුවා ' යනුවෙන් අසන්නාක් මෙන්ය.

"ඔව් කියන්න.  ඔයාට මොකක්ද මගෙන් දැනගන්න තියෙන්නෙ ? ."

"ඔයා....... පාසලේ ඇතුලත් වීමේ උත්සවය දවසේ ඉස්කෝලේට ගියාද?."

" ඔයා කාලෙකට පස්සේ මාත් එක්ක කතා කරන්න ඇවිල්ලාත් ; ඔයාට මගෙන් දැනගන්න තියෙන්නෙ ඕක විතරද ?."

" ජොෂුවා! ඉස්සෙල්ලාම තමුන්, මං අහපු දේට උත්තර දීලා ඉන්නවා. ඔයා එදා ඉස්කෝලෙට ගියා ද? නැද්ද ?."

" නෑ මං ගියේ නෑ. මං එදා දවසම කළේ පාරේ රවුම් ගහපු එක .ඔයාට ඒකනේ දැනගන්න ඕන කළේ. දැන් සතුටු ද ?.

"ඔයාගේ ප්‍රශ්නේට ඕනෙ කරන උත්තරයක් දැන් ලැබුණණේ ."

" කට වහගන්නවා ලුසිෆර් . වැරැද්ද කරලා තව කියවන්නත් එනවද?. මං තමුන්ගේ කවුද කියලා තමුන්ට අමතක වුනාද ?."

"ඔයා මගේ කවුද අහන්න කලින්, මං ඔයාගේ කවුද කියලා කියන්න ඔයාට මතකද?.  අඩුම තරමේ ඔයාට මතකද?, ඔයාට ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන් කියලා පුතෙක් ඉන්නව කියලවත්. එයා සතුටින් ද ඉන්නෙ, දුකෙන්ද ඉන්නේ,කෑවද බිව්වද, අඩුම තරමේ එයාගේ උපන්දිනයවත් ඔයාට මතක තියෙනව ද ?.

" කියන්න මට."

" කට වහනවා ජොෂුවා, තමුන් දැන් මගේ ඉවසීමේ සීමාව පන්නන්න හදන්නේ. අනික මං තමුන් ගැන හොයලා බලන නිසා තමයි මං ඇහුවෙ එදා ඉස්කෝලෙට ගියාද?, නැත්ද? කියලා."

" ආ! එහෙමද තාත්තේ. සමාවෙන්න මට වැරදුනා . මිස්ටර් ෆ්‍රැන්සිස් ඇන්ඩර්සන් ; මං හිතන්නේ මං එහෙම තමයි ඔයාට කතා කරන්න ඕනේ. මට දැන් තේරෙනවා ඔයා තමයි එතකොට මගේ පස්සෙන් ඔත්තුකාරයෙක් එව්වෙ , මම මොනවද කරන්නේ බලන්න.

" ඒත් ඇයි?. අවුරුදු දහඅටක් මං ගැන හොයන්නේ බලන්නේ නැතුව ඉඳලා, ඇයි දැන් එකපාරටම;  තමුන්ගේ ගෙදරම නැවතිලා ඉන්න බෝඩිං කාරයා  ගැන හොයන්න පටන් ගත්තේ.

" ඔයා හැමදාමත් කළේ ,මට අරක කරන්න එපා, මේක කරන්න එපා, අරයව ආශ්‍රය කරන්න එපා, කියලා නීති දාපු එක විතරයි නේ.

" මේ අහන්න මිස්ටර් ඇන්ඩර්සන්. ඔයා හිතාගෙන ඉන්නේ ඔයාගේ පුතා මැරිලා කියලා නම්  මාත් හිතාගන්නම් මගේ තාත්තා මැ....

චටාස් !....

එලෙස ජොෂුවා හට තම වාක්‍ය පවසා අවසන් කිරීමට නොහැකි වූයේ බලාපොරොත්තු නොවූ  අවස්ථාවකදී තම පියාගෙන් ලැබුණු කම්මුල්පාර හේතුවෙනි. අනපේක්ෂිත මොහොතකදී ලැබූ කම්මුල් පාර නිසා ජොෂුවා හට, තමා අවට පරිසරයේ ඇති දේ පවා හරියට සොයාගත නොහැකි පරිදි එකවරම බොදවී යනවාක් මෙන් දැනෙන්නට විය.

තම කම්මුල ද එක අතකින් අල්ලා ගනිමින් ජොෂ් ඉබේම  තම යහන මත ඉන්දවිනි. 

නමුත් මේ වන විට තම පියා තවත් කිසිවක් නොපවසා කාමරයෙන් පිටව ගොස් තිබුණේය.

වේගවත් කම්මුල්පාර හේතුවෙන් ජොෂ්ගේ කම්මුල දිගේ කඳුලු කැට රූටන්නට වූයේ ගතේ වේදනාවට වඩා හිතේ වේදනාව මනාව කියා පාමින් ය .

මන්ද ඔහු කෙතරම් අවස්ථාවල දී පියා සමග වාද විවාද කළ ද, තමා හට පියාගෙන් ප්‍රහාරයක් එල්ල වුණු ප්‍රථම අවස්ථාව මෙය වූ නිසාවෙනි.

කිසිවක් හරියට සිතාගත නොහැකිව ජොෂ්  තවමත් ඇඳ උඩ වාඩි වී සිටින්නට වූයේ රතු වු කම්මුල මත තවමත් තම අත තබා ගනිමින්ම ය.

" තාත්තා මට අද ගැහුවේ ඇයි?.  මගේ කටින් එච්චරටම නරක දේවල් පිටු වුණාද ?."යැයි ජොෂුවාට සිතිනි.

සිදුවූ දේ නිසා ඇතිවූ කනස්සල්ල හේතුවෙන් ජොෂුවා, තම පාසල් නිල ඇඳුම් පිටින්ම නාන කාමරය වෙත ගොස්, වතුර මල යට සිට ගනිමින් කරාමය අරින්නට වූයේ, එතුලින් වැටෙන සීතල වතුර බිඳු තම හිස මතට පතිත වන විට තම හිතේ ඇති දුක තුනි වී යාවි යන බලාපොරොත්තුවෙනි.

නමුත් වතුර මලින් වැටී තම කෙස් රොද අතරින් හෙමිහිට  පහලට ගලා බසින දිය බිංදු  තම මුහුණ මතට වැටී,  කම්මුල් දිගේ ගලා යන විටදි,   ගතේ වේදනාව  සිතුවාටත් වඩා තව තව උග්‍ර වන බවක් ඔහුට දැනෙන්නට වූවේය.

තම කම්මුල් දීගේ පහළට වැටෙන කුඩා දිය බිදු තමා හට කොතරම් වේදනාව ගෙන ආවත් , ඒවාට නිදහසේ පහළට ගලා ඒමට ඔහු අවසර ලබා දුන්නේය. ඊට හේතුව එයින් තම හිතට මදක් හෝ  සහනය ලැබේවි යන ප්රාර්ථනා කරනවා.

එයත් හරියට නාන කාමරය තුළ වූ ඝන අන්ධකාරයට ජනේලයේ වා කවුළු වලින් එන මද හිරු එළිය ආලෝකයක් වෙනවා මෙන්, අඳුරින් පිරි තම දිවියට ද එලෙසම කෙදිනක හෝ ආලෝකයක්  ලැබේවි යන විශ්වාසයෙන් යැයි කිවහොත් නිවැරදීය.

              🛸TO BE CONTINUE 🛸🛸

 

 

Alpha - chapter 12

 

 අයුමි සං

ජොෂුවා පාසලෙන් පිටතට පැමිණ තම පපුව අතගා බලන්නට වූයේ තම ගෙලෙහි පැළදි මාලය  තවමත් සුරක්ෂිතව ඇත්දැයි තහවුරු කර ගැනීමටය.

එම යතුර තමා හට ලැබී ඇත්තේ ඇයි දැයි තමා හරියටම නොදන්නවා වුවත්, නිසි වේලාව පැමිණෙන විට ඒ පිළිබඳ හරියාකාරව දැන ගන්නා තුරු, එය ආරක්ෂා කර ගැනීම තම පරම යුතුකම යැයි ඔහු සිතීය.

.

.

.

.

.

මෙලෙස පාසලෙන් පිටතට පැමිණි ජොෂ්  හට එහි දැකගත හැකිවූයේ, එක් එක් සිසුවාගේ දෙමව්පියන් තම පෞද්ගලික වාහනවලින් පැමිණ, තම දරුවන් නිවස කරා රැගෙන යන අයුරුය.

ජොෂුවා හැර පාසලේ සෑම ළමයෙකුම පාහේ පාසලට පැමිණ සිටියේ තමන්ගේම වාහන වලිනි.

  මෙලෙස මවුපියන් පැමිණ තම දරුවන් ආදරයෙන් නිවස කරා රැගෙන යන අයුරු  දෙනෙතින් දකින විට දී ජොෂුවා හට  සන්තාපයක් නොදැනුනා කිවහොත් එය මුසාවකි.

මන්ද ඔහුගේ පියා ද තමාව මේ ආකාරයෙන්ම රැගෙන යාමට පැමිණියේ නම් කොතරම් අගනේ ද යන්න ඔහුට සිතුණු හෙයිනි.

නමුත් ෆ්‍රැන්සිස් ඇන්ඩර්සන් මෙලෙස තම පෞද්ගලික වාහනයක පැමිණ ජොෂුවාව නිවස කරා රැගෙන යාම , මේ ආත්මයට නම් ජොෂුවාට සිහිනයක්ම වනු ඇත .

මන්ද මීට වසර දහඅටකට පෙර ෆ්‍රැන්සිස් දේවගැතිවරයා මුහුණ දුන් භයානක රිය අනතුර හේතුවෙන්, ඔහු කාර් යන වචනය ඇසුණු විට දී වුවද තිගැස්සීමකට පත් වී යන නිසාවෙනි.

 තමා ඒ අනතුරට මුහුණ දුන් දා පටන් ඔහු වාහනයක් පදවනවා තියා, එහි සුක්කානම ඇල්ලීමට පවාද බිය වුවේය.

" පුදුමයක් නෑ, මං අද උදේ එද්දි අපේ ඉස්කොලේ එක ළමයෙක්වත් බස් එකේ පේන්න හිටපු නැති එක.
මොකද ඔක්කොමලම වගේ ඇවිත් තියෙන්නේ තමන්ගේම වාහන වලින් ."😕😕

මොනව කරන්නද , මට කියලා වාහනේකුත් නැති එකේ ,බස් නැවතුමට යනකම්ම පයින්ම යන්න වෙනවා.  කමක් නෑ පයින් යන එක ශරීර සෞඛ්‍යයටත් හොඳයි නේ." 

යැයි සිතමින් තවත් ප්‍රමාද වීමට පෙර ජොෂුවා පයින්ම ප්‍රධාන බස්නැවතුම්පොල කරා ඇවිද යාමට සැරසුණේය.

වාහනවලින් පැමිණි සියල්ලෝම ජොෂුවාව පසුකරමින් ධාවනයේ යෙදුණු බැවින් , ජොෂ් එම මාර්ගයේ හුදෙකලා  විය.

මෙසේ මාර්ගයේ තනිවම ඉදිරියට ගිය ජොෂුවා එකවරම ගැස්සී ගියේ, තමා පිටුපසින් පැමිණි වාහනයක නලා හඩෙනි .🖲️🖲️

" මල්ලි ! මොකද පාර නිකම් බදු අරන් වගේ. පොඩ්ඩක් අයින් වෙලා යන බැරිද?."

 ජොෂ්  ඒ විගසම පිටුපස හැරී බැලුවේ, තමන්ගේ පිටුපසින් ඒ ඇසුණු කට හඩේ හිමි කරුවා කවුරුන්දැයි දැන ගැනීමට ය. 

එවිට ඔහු හට දැකගන්නට ලැබුනේ,  මෝටර් බයිසිකලයකින් පැමිණි තරුණයෙක් තමා දෙස සිනා  මුසු මුහුණින් බලා සිටින අයුරුය.

ඒ මොහොතේම වාගේ එම තරුණයා පැමිණි මෝටර් සයිකලයේ ඉදිරිපස විදුලි බුබුළු වල ආලෝකය, ජොෂුවාගේ මුහුණට වැටීමෙන් ඔහුගේ ඇස් නිලංකාර වන්නට විය .

පසුව මෝටර් සයිකලයේ සිටි තරුණයා ජොෂ් අසලටම තම බයිසිකලය ධාවනය කරමින්,

" මට ඇත්තටම සමාවෙන්න! සහෝදරයා. 

ඔයාට හිතෙන්න ඇති නේද මේ පට්ට දවල් වාහනේ ෆ්ලෑෂ් ලයිට් දාගෙන යන පිස්සා කවුද කියලා. ඒත් මේකයි, මේ ළඟකදි ඉඳන් මගේ බයික් එකේ ෆ්ලෑෂ් ලයිට් වල පොඩි අවුලක් ,කාලයක් මේක පත්තු කරගන්න බැරිව හිටියා. දැන් මේකේ ලයිට් එක නිවාගන්න බැරුවයි ඉන්නේ. "

යැයි ඔහු ජොෂ් හට සිනාසෙමින් පවසන්නට වූයේ ,  කාලයක සිට දැනඅදුරන පුද්ගලයෙකු හට යමක් පවසන අයුරිනි.

ඒත් ජොෂුවා නම් ඊට ප්‍රතිචාර ලෙස කිසිවක් පැවසීමට උත්සාහ නොදැරූ වේය.

" ඉතින් මට මාව ඔයාට හදුන්වලා දෙන්නත් බැරි වුනානේ. මම අයුමි , යමාමොතො අයුමි.

 මල්ලිව මං කලින් දැකලා නම් නෑ. පේන විදිහට නම් ඉස්කෝලෙට අලුත් කෙනෙක් වගේ.

මං නම් දැන් ඉස්කෝලේ ගිහින් ඉවරයි. මං ඉගෙන ගන්නේ ස්ටැන්ටන් විශ්වවිද්‍යාලයේ දෙවැනි වසරේ."

 " ස්ටැන්ටන් විශ්වවිද්‍යාලය ?." ( පුදුමයෙන් )

 "ඔව් , විශ්වවිද්‍යාලය. ඔයා ස්ටැන්ටන් විශ්වවිද්‍යාලය ගැන දන්නෙ නෑ කියලා ඒ නම් කියන්න එපා.

ඇයි දෙයියනේ !ඉස්කෝලෙට එන හැම ළමයකුගෙම අතට දෙන ස්කූල් මැප් එකේ ,ස්ටැන්ටන් විශ්වවිද්‍යාලය ගැන තියෙනවනේ.

 බැරිවෙලාවත්  ඔයා.....ඉස්කෝලෙ ගැන ඔත්තු බලන්න ආපු ඔත්තුකාරයෙක් එහෙම නෙමෙයි  නේ."🤨🤨

මෙවර අයුමි පැවසුයේ ජොෂ්ගේ මුහුණ දෙස විමසිලිමත් බැල්මක් හෙලන ගමන්ය.

 " එකෙන් වැඩක් නෑ.  මෙච්චර වෙලා මං විතරයිනෙ විස්තර කිව්වේ, අඩුම තරමේ ඔයාගේ නම වත් මට කියන්නේ නැද්ද පොඩ්ඩෝ !.

 මං කියන්නේ ඒකෙ වැරැද්දක් නෑනේ . කොහොමත් මං ස්ටැන්ටන් වල ආදි ශිෂ්‍යයෙක් නේ. "

 "මම..... ජොෂුවා ඇන්ඩර්සන් .  12 වසරේ ඉගෙන ගන්නේ. "

 " ඒක නෙමෙයි ජොෂුවා මගේ සීයාත් ඇන්ඩර්සන්. සමහර විට අපි නෑදෑයෝ වෙන්නත් බැරි නෑ. එහෙම නේද?. "

යනුවෙන් ඔහු ජොෂ් හට පවසා කොක් හඩලා සිනාසෙන්නට වූවේය.

නමුත් ජොෂුවා හට නම් එහි සිනාසෙන්නට තරම් දෙයක් නොවුවේය.

" එක නෙමෙයි ජොෂුවා, මට කාලෙකින් තමයි මේ විදිහට නෑදෑයෙක් මුණ ගැහුනේ, ඒ නිසා ඔයා කැමති නැද්ද ටිකක් ජපන් වලින් කතා කරන්න."

යැයි පවසමින් අයුමි, ජොෂ් සමග ජපන් භාෂාවෙන් කතා කිරීම ඇරඹුවේය.

  නමුත් ජොෂ් හට නම් ඔහු පැවසූ කිසිවක් වැටහෙන්නට නොවීය.

 " ඔයාට වැරදිලා මම ජපන් කතා කරන්න දන්නෙ නෑ."

 "මොනවා ඔයාට ජපන් බෑ , අයියෝ ! පොඩ්ඩො, මව් භාෂාව ටිකක් ඉගෙන ගත්තයි  කියලා වරදක් වෙනවද ?."

 " මේ අහන්න, ඔයා සුසුකි වුනත් ටොයොටා වුනත්,  කවුරු වුනත් මට වැඩක් නෑ. ඒත් මගේ මව්  භාෂාව ජපන් නෙමෙයි තේරුණාද?.

ඔව්, මගේ ඇස් දෙක නම් ටිකක් විතර පොඩි තමයි, ඒත් මගේ අම්මා ඇමරිකන්, තාත්තා ඇමරිකන්, මං ඉපදුනේ ඇමරිකාවේ, කන්න බොන්නේ ඇමරිකන්තා කෑම බීම.

ඉතින් ඔයා කොහොමද කියන්නේ මං ජපන් කියලා.  ආ ! තව දෙයක්, මට ආයෙ පොඩ්ඩා කියලා  කතා කරන්න එපා. මොකද මං ඒකට කැමැති නෑ."

මෙලෙස ජොෂ් , අයුමි හට තර්ජනාත්මක අයුරින් පැවසුවේ, අයුමි පැවසු දේවල් හේතුවෙන් ඔහුට කේන්ති ගිය නිසාවෙනි.

 " හෝව්! හෝව්! මට සමාව වෙලා දැන් ටිකක් සංසුන් වෙන්න. මං ඇත්තටම ඒ දේවල් වැඩිය නොහිතා කිව්වේ.

 ඒක නෙමෙයි මං හිතුවෙ ඔයා වැඩිය සද්ද බද්ද නැති කෙනෙක් කියලා. ඒත් බලන් යද්දි ඔයා මේ අයුමි යමාමොතෝටත් වඩා හොඳට කතා කරනවනෙ."

යැයි  ඔහු පැවසුවේ පුදුමයෙනුත් පුදුමයට පත් වූ අයුරින් ජොෂ්ගේ මුහුණ දෙස බලමින් ය.

Joshua 's  pov :

ඉස්කෝලෙන් එළියට බැස්ස විතරයි මාව අහුවුනේ මාරම කෝච්චියකට. මට වඩා අවුරුදු තුනක් විතර වැඩිමල් වුනත්, එයා හරියට හැසිරුණේ පොඩි එකෙක් වගෙයි . ඒ තියෙද්දි  එයා එනවා මට පොඩි එකා කියන්න .

එයාගේ පෙනුම කඩවසම් වුනත්, ඒ කියවිල්ලට නම් ඒ පෙනුමට කොහොමටවත්ම ගැලපුනේ නෑ.

එයයි මායි සමහර විට නෑදෑයෝ වෙන්න ඇතිලු , අනේ මගේ හීන වලින් වත් එයාව මගේ  නෑදෑයෙක් කරගන්න මට ඕනේ නෑ ඕනෙ නෑ ඕනෙ නෑ මයි .

ඒ විතරක්ද පරණ ඩක්කුවක් වගේ බයිසිකලයක් තියාගෙන එයා ඒ ගැන කතා කරෙත් මහ උජාරුවෙන්.

මම එයා අහපු ගොඩක් දේවල් වලට උත්තර නොදී  හිටියත්, පස්සේ එයා මාවත් කතාවට ඇදගෙන මයි පස්ස බැලුවේ.
ඇත්තමයි දැන් නං මෙයාව ඇණයක් වේගෙනයි එන්නේ.

ඒත් එයා ඉස්කෝලේ මැප් එක ගැන නම් මට මතක් කරපු එක හොඳයි. මොකද  ඒ ගැන සම්පූර්ණයෙන්ම වගේ මට අමතක වෙලායි තිබුණේ .

.

.

.

.

 " එහෙනම් ජොෂුවා , මම දැන් යන්න ඕන. ගෙදර යන්නත් පරක්කු වෙනවා නේ,
ඔයාගේ අකමැත්තක් නැත්නම්;  මට ඔයාව හෝල්ට් එක ළගට ඇරලවන්න පුළුවන්."

අයුමි එසේ පවසවාත් සමග ජොෂුවා ඔහුගේ මෝටර් බයිසිකලය දෙස සුපරීක්ෂාකාරී බැල්මක් හෙළන්නට වූවේය.

ජොෂ්ගේ මුහුණේ ඉරියව් වල අර්ථය තමා හට හොඳින් වැටුහුනාක් මෙන් අයුමි , ඔහු හට මෙසේ පැවසීය.

" අයියෝ ! මල්ලි ,මගේ සුරංගනාවි පේන තරම් නරක නෑ . පිටතින් නම් පේන්නේ ටිකක් පරණ පාටට නම් තමයි, ඒත් මේක හොඳ ශක්තිමත් ලෝහයකින් තමයි හදලා තියෙන්නේ. බයවෙන්න එපා නගින්න  නගින්න ."

පසුව ජොෂ්

" මේ ටික පයින් බඩ ගානවට වඩා නම් මේ ඩක්කුවෙ නැගලා යන එක සැපයි. "
යැයි සිතමින් අයුමිගේ පිටුපසින් බයිසිකලයට ගොඩ වන්නට වූවේය.

බයිසිකලේ ගමන් ගන්නා ජොෂ් සැරින් සැරේ පිටුපස හැරී බලන්නට වූයේ, බයිසිකලයේ කොටස් මග දෙපස වැටී ඇති දැයි සැක හැර දැන ගැනීම පිණිසය.

 මද වේලාවකින් ,ජොෂුවා සිතූ විලසටම, එකවරම බයිසිකලයෙන් දුමක් පිට වී බයිසිකලය මග නතර වන්නට වූවේය.

             

 🛸TO BE CONTINUE 🛸🛸🛸